ed Kruijer

Ted werd geboren op 26 januari 1934 in Kalverdijk. Hij was de 5de van de 10 kinderen. Hij verloor al vroeg zijn vader en samen met zijn broers moest hij het bedrijf overnemen. Op zijn 15e kon hij al mee doen in het eerste van Hollandia T. Zijn vader vond hem er te licht voor. 20 jaar speelde hij in de voorhoede, daarna de veteranen, keepers training, bestuurlijke functies en erelid. Tijdens zijn diensttijd in Den Helder ging hij woensdag op de fiets  “zagen”  bij Riet. Zijn beroep werd metselaar. Ze trouwden en kregen vijf kinderen waarmee ze veel ondernamen. Schagermarkt,  Chinees, strand klimduin midgetgolven. Ted hield erg van de gezelligheid zoals  nazitten in de kantine, zondag middagen met familie. Met 58 jaar ging Ted in de vut. Tijd voor mooie reizen. Samen fietsen, de volkstuin de kippen en zijn kassie. Ted was a technisch. Riet  maakte de snoertjes, maar Ted mocht als eerste de stekker in het stopcontact steken. Zijn kleinkinderen waren alles voor hem. Van spelletjes, spoken, kaarten tot voetballen. Hij was overal voor in maar liet ze nooit winnen. Na 60 jaar huwelijk waarin  Riet zijn alles was en ze altijd alles samen deden, was hij teveel in de war. In de morgen  van  Eerste Kerstdag  is Ted ingeslapen.

uk Kruijer

27 november afgelopen jaar overleed Puk Kruijer op 92 jarige leeftijd. Als hij het zelf had kunnen zeggen zou hij gezegd hebben “’t is mooi weest”. Het begon op 4 juni 1927. Als nummertje 3 van de 11 in een tuindersgezin op de Koorndijk. Hij groeide op als een klein jochie, vandaar de naam Puk. Er waren al teveel tuinders in het gezin, dus Puk werd vertegenwoordiger bij de LTB en verkocht zoals hij altijd zei: “rommel om de troep mee dood te spuiten”. Hij trouwde op zijn 31^ste met Bets en ze kregen zeven kinderen. Hij was geen vader die zondags het vlees snijdt, maar een vader die actief bij het huishouden en opvoeden was betrokken. Zorgzaam en bezorgd. Het was een doening mannetje, biljartclub, begeleider bij Hollandia T, dagjes uit met de oudjes, zingen in het kerkkoor, klaverjassen en de tuin waarmee hij iedereen van groenten voorzag.  Toen iedereen de deur uit was en hij samen met Bets trots en heerlijk woonde aan de Dorpsstraat was de rust vaak nog ver te zoeken. Vele bezoekjes, vooral als het eten toch al op tafel stond, Sinterklaasfeesten, Kerst, zelfs kamperen in de tuin, knalharde rockmuziek uit de boet, trampoline in de tuin. Alles kon. Dementie kreeg helaas de overhand maar na een lang en mooi leven van 92 jaar was,  ’t mooi weest!

laas Kruijer

Klaas Kruijer kwam uit een sterk geslacht, gestart door Piet Kruijer en Guurtje Blankendaal. Hij heeft de respectabele leeftijd van 88 jaar bereikt. Van die 88 jaar is hij bijna 62 jaar getrouwd geweest met Ida Roozendaal. Hij was een zeer sociale man, was betrokken bij de opstartfase van wat nu nog steeds de hardloopronde van Tuitjenhorn is, en de Kerst klaverjasdrive. Ook bij de Aftrap is hij ruim 45 jaar betrokken geweest als administrateur. Bij Hollandia T heeft hij meer dan 25 jaar de jeugd begeleid en hij was meer dan 50 jaar een trouw lid van het Caecilia koor. De zorg voor zijn gezin is altijd belangrijk voor hem geweest, dit heeft hem destijds doen kiezen voor een vaste baan bij het gasbedrijf waardoor hij geen nachtdiensten meer had. Met zijn volkstuintje zorgde hij niet alleen voor het eten op tafel toen de kinderen klein waren maar ook toen ze al lang en breed het huis uit waren. Nooit gingen we de deur uit zonder groenten voor de komende week. Klaas, we zijn dankbaar en blij jou als man en vader te hebben gehad, we zijn net zo trots op jou als jij op ons bent geweest. Dank je wel voor alles wat je ons hebt gebracht, we hebben van je gehouden en van je genoten.

aura Driesse- Stoop

Laura is geboren op 5 april 1928 te Harenkarspel Ze was het 4e kind van de 13 en had het niet gemakkelijk thuis; er moesten vele monden gevoed worden en er was veel werk te doen. Op 25 jarige leeftijd trouwde ze en samen kregen zij 10 kinderen. Ook dit was niet altijd makkelijk voor haar. Vanaf een heel klein huisje aan de Dorpsstraat, uiteindelijk naar de Stiegerstraat, een huis met een douche, wat een luxe!! Haar kinderen hebben allemaal hele goede herinneringen aan hun jeugd, zo zorgde ze er altijd voor dat zij er keurig verzorgd uitzagen, om de beurt nam ze twee kinderen mee naar de stad voor nieuwe kleren. Een vriend of vriendin kon altijd blijven eten en slapen. Toen de kinderen het huis hadden verlaten, gingen Ton en Laura vaak te vissen en kwamen ze thuis met vele prijzen, kado’s voor de uitzet. Ze hield van zingen. Samen zingen en plaatjes draaien. Ze ging naar een zanggroep en op volksdansen. Met de verhuizing naar het Jozefpark was ze heel blij. 10 kinderen, 32 klein- en 17 achterkleinkinderen, haar trots, ze vergat ook nooit een verjaardag. Na het overlijden van haar oudste dochter Rina ging het niet goed meer met haar, longontstekingen, was ze op en had geen kracht meer om verder te leven. Op 5 okt overleed ze op 91 jarige leeftijd. T gemis is groot.

oba Molenaar- Dekker

Coba  werd geboren op 30 maart 1932 in Obdam. Al op jonge leeftijd ging ze mee naar het land. Later werkte ze in de huishouding, en In haar vrije tijd was ze bestuurlijk actief en speelde ze handbal. Coba had veel vriendinnen Ze ontmoette Jaap. Samen werkten ze vaak in cafés. Dit was een basis voor een goede relatie en huwelijk. Op 4 januari 1964 trouwden ze. De kinderen kwamen, en haar werkzaamheden binnen het bedrijf vulde haar tijd. Ook was ze  bejaardenhulp. In de bollentijd was het goed voor elkaar bij  Coba, Ze stond bekend als lief en zorgzaam. Jaap zei vaak: de Koningin kan niet lekkerder eten! Ze ging op volleybal, en  kon enorm genieten van haar kaarters rondjes. De kleinkinderen kwamen. Wat was ze blij.  Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Coba was trots op alles wat ze samen hebben opgebouwd.  Trots op haar man, kinderen en kleinkinderen die haar later tijdens haar ziekte van Alzheimer, zoveel mogelijk probeerden te ondersteunen. Eén week heeft ze kunnen wonen in het Sint Jozefpark. Op  4 oktober is ze rustig en vredig ingeslapen. Haar kinderen zijn er trots op dat zij hun moeder was, zij en Jaap  hebben hen zoveel gegeven, waardoor zij zijn geworden zoals ze nu zijn. Zij stond  altijd naast hen. Rust zacht het is goed zo.

iny van Grieken-Boersen

Tiny is geboren op 1 april 1935 te Zijpe, ze was drie jaar toen haar moeder overleed. Haar vader had een bakkerij en er kwamen verschillende hulpen om de boel draaiende te houden. De laatste was een nicht van haar moeder en daar trouwde hun vader mee. Er was weer een moeder voor het gezin.

Na de lagere school ging ze moeder helpen en één dag in de week in de huishouding. In 1956 trouwde ze met haar grote liefde Wim van Grieken en gingen ze wonen in Obdam. Later verhuisden ze naar Zwijndrecht voor Wim zijn werk. Een zwarte bladzijde in hun leven was dat ze geen kinderen konden krijgen.

Tiny hield van lezen en borduren. Ook was ze een dametje, altijd verzorgd en zonder lippenstift ging  ze vast de deur niet uit. Wim en Tiny  hadden samen een goed leven, mooie reizen hebben ze gemaakt en de grootste reis was  naar Nieuw-Zeeland.

In 2000 overleed Wim en moest ze alleen verder. Tiny kreeg ook last van ongemakken en moest vaak naar het ziekenhuis. Na 49 jaar nam ze het besluit om naar Tuitjenhorn te verhuizen, dichter bij de familie. Daar heeft ze nog zeven mooie jaren gehad.  Ze kreeg lymfklierkanker, werd hiervoor behandeld en ze wilde graag nog wat langer blijven. Ze heeft er alles voor gedaan maar na complicaties is Tiny rustig en kalm ingeslapen in het bijzijn van beide families.

We konden heel ver met je meegaan, maar het laatste stukje moest je alleen gaan.

oek Entes-Karsten

Overleden op maandag 9 september op 79-jarige leeftijd. Loek was de een- na- jongste  van een groot gezin. Ze was van huis uit gewend om de handen uit de mouwen te steken en dat heeft ze haar hele leven gedaan. Nergens te beroerd voor. Hard werken op het tuindersbedrijf en het gezin draaiende houden. Zij zorgde ervoor dat alles op rolletjes liep en dat de kinderen er altijd netjes bijliepen. Heel veel kleding heeft Loek dan ook genaaid en gebreid. In de familie Karsten heeft ze veel hulp verleend bij ziek en zeer. Dat deed ze gewoon.

Net als op de kleinkinderen passen en dan samen spelletjes doen en lekker spelen op het pad. De kleinkinderen hebben daar hele fijne herinneringen aan. Loek had een ijzersterk uithoudingsvermogen en een sterk karakter.
Daarom deed ze op latere leeftijd nog steeds gymen, zwemmen en wandelen.

Loek was bij velen geliefd, altijd zin en tijd voor een praatje in haar favoriete West-Friese taal. De weekendjes weg en de familie avonden zullen nooit meer hetzelfde zijn. Maar zoals ze zelf zei:

Het is jammer, maar ik heb een mooi leven gehad.

iens Kuilboer-Ooijevaar

Giens  is geboren op 16 februari 1928 in Warmenhuizen. Toen ze vijf jaar was overleed haar moeder. Haar vader begon een manufacturenzaak aan de Dorpsstraat.  Op een bruiloft ontmoette ze Willem Kuilboer. In 1949 trouwden ze en samen kregen ze vier kinderen. Later nog twaalf kleinkinderen en achttien achterkleinkinderen. Ze maakte alle kleding bijna zelf, breien en naaien, maar haar grootste hobby waren haar bloemen – en planten en ze hield van rijmen- en gedichten maken.

Haar man overleed op zijn 50^e en dat had veel impact op het gezin. Dit waren zware jaren voor Gien. Later leerde ze Tinus kennen en daar heeft ze nog 27 mooie jaren mee gedeeld. Ze hield erg van de gezelligheid met haar zussen en broer of  een dagje te gast bij Truus en eten bij Eric en Mariette. Ze had een speciale band met kleindochter Meike.

Op haar 89 kreeg ze een melanoom, daar is ze twee jaar voor behandeld, totdat ze ook uitzaaiingen kreeg in haar hoofd. De laatste weken met alle kinderen, familie en bekenden, waren emotioneel, ontroerend en hartverwarmend, ze verloor haar droge humor niet. Voor altijd in ons hart.

da Dekker- Bommer

Ida is de jongste van tien kinderen. Ze ging in Warmenhuizen naar school bij de nonnen en ze heeft later op de naaischool gezeten. Ina kon prachtig naaien.

Ze leerde haar man Cees kennen  en ze trouwden. Ze gingen wonen aan het Are end, alles was altijd netjes en op zaterdag het straatje schoon. Elize werd geboren en daarna kleine Jan, die tot hun verdriet op twee en halfjarige  jarige leeftijd om het leven kwam.

Daarna kwam er weer een Jan. Thuis was het altijd gezellig, iedereen was altijd welkom, samen in het keukentje wat al snel blauw stond van de rook.

De kinderen trouwden en ze kreeg  twee kleinkinderen en later twee achterkleinkinderen waar ze heel trots op was. In 1996 verhuisden ze naar de Bogtmanweg naar een aanleunwoning en zoon Jan ging nu wonen aan het Are end. Drie jaar terug overleed haar man, waar ze veel verdriet van had.

Ze had moeite met ouder worden, de regie uit handen geven viel haar zwaar. Op 19 juni werd ze naar Magnushof overgebracht om aan te sterken, maar daar ging het per dag onverwacht slechter en is ze op 23 juni vredig gestorven.

Rust zacht en doe pap en are Jan de groeten.

re Ligthart- Stam

Geboren op 10 februari 1931 in het Waarland. Ze kon goed leren maar door de situatie thuis besloot ze haar moeder te helpen in de huishouding. Ze ging nog wel naar de naaischool. Trots vertelde ze dat ze  zelfs zeven trouwjurken heeft  genaaid.

In 1957 ontmoete ze haar man Sam en na vijf jaar trouwden ze en samen kregen ze twee kinderen. Een rode draad door haar leven was het zorgen voor anderen o.a het  helpen bij de Welfare met handwerken iedere dinsdagmiddag in het St Jozefpark. Ze kreeg daar een onderscheiding voor, 30 jaar vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis.

Kaarten vond ze altijd geweldig, eerst met vrienden thuis en later in het AHOJ.

Langzaam aan begon ze wat dingen  te vergeten en ze verhuisden naar het St Jozefpark. Ze voelde zich daar meteen thuis. Na het overlijden van haar man was het moeilijk voor haar, maar ze hield zich groot voor de kinderen. Ze wilde nog graag een keer met haar kinderen naar Lourdes,  om dat aan hen te laten zien. Het werd een bijzondere reis.

De laatste vier weken wilde ze niet graag alleen zijn en steeds is er één van de kinderen bij haar geweest. Ze verloor haar humor en geduld niet, ze had het lot geaccepteerd en moedig gedragen. Op 6 mei is ze overleden.

illy van Baar-Bakker

Willy is geboren in Catrijp op 18 augustus 1931.  Na haar huwelijk met Jan van Baar gingen ze wonen aan de Krankhoorn  in Warmenhuizen en daar werden Jos en Koos geboren. Later verhuisden ze naar Dirkshorn waar Karin en als toegift Marcel en Emil nog kwamen.

Ze  was jaren lid van de Katholieke vrouwengilde waaruit later het ziekenbezoek is geboren. Dat heeft ze ook jaren gedaan. Tevens  was ze lid van het Sint Caecilia koor. Ze stond altijd voor iedereen klaar, oppassen op de kleinkinderen of met Marcel naar Alkmaar voor een behandeling. Het Sinterklaas feest was iets waar iedereen naar toe leefde, zeker voor de kleinkinderen met de echte Sinterklaas en Pieten.

Nadat haar man overleed  wist ze de draad weer op te pakken en samen met Buurvrouw Ans fietste en wandelde ze heel wat af.

De laatste jaren ging het wat minder en verhuisde ze haar de Hornhoeve waar Karin, haar dochter, steeds voor haar klaar stond en haar anker was. De laatste twee weken ging het al slechter en op 27 april  is ze overleden.

iet Kruijer-Spaans

Riet is geboren op 28 januari 1935 aan de Koorndijk in Tuitjenhorn in een gezin met zeven kinderen. Na de lagere school ging ze naar de huishoudschool daar leerde ze o.a. goed  naaien, wat haar later goed van pas kwam. Op haar 22e trouwde ze met Piet Kruijer en ze kregen vier zonen. Ze woonden in de voormalige gemeente Sint-Maarten, als de jongens uit school kwamen stond het kopje thee en een koekje klaar. De kinderen werden groter en uiteindelijk na wat omzwervingen gingen ze wonen in Sint-Maarten. Sint Boys speelde een belangrijke rol in het gezin, vader als scheidsrechter en moeder voor o.a. de was, de wasmachine heeft overuren gedraaid, hiervoor werd ze beloond met een oorkonde en de titel ” Lid van Verdienste”, waar ze apetrots op was.

Trots was ze ook op haar zonen en de kleinkinderen. Ze woonden allemaal dichtbij en kwamen vaak om de koffie.

Haar man overleed op 80 jarige leeftijd. In 2005 verhuisde Riet naar een aanleunwoning van het Sint Jozefpark. In 2012 kwam ze Jan Dirk Brommer, een vriend van vroeger tegen en hij kwam wat klusjes bij haar doen en van het een kwam het ander. Samen hebben ze een goede tijd gehad.

Riet haar gezondheid ging achteruit en ze verhuisde naar Magnushof en nog later naar de Bron, waar haar maatje Dirk elke dag bij haar langs ging. Op 25 februari was ze moegestreden en overleed ze.

ora  Beemsterboer-Rood

Bora is geboren is Spanbroek als vierde kind van zes. Na de lagere school ging ze naar de Mulo om daarna als kraamverzorgster te gaan werken. Een van haar vriendinnen had een leuke broer en zo kreeg ze verkering met Jaap Beemsterboer. Ze  trouwden en  gingen  wonen in Wognum waar al snel de oudste twee werden geboren. Later verhuisden ze naar Tuitjenhorn omdat Jaap hoofd werd van de VGLO.

Inmiddels hadden ze vijf kinderen, toen ze zwanger was van Debby kwam Guido om bij een ongeluk en had ze het heel zwaar. Om afleiding te zoeken ging ze studeren voor schoonheidsspecialiste en begon ze een salon instituut Esdebby aan huis. Toen later ook Niels verongelukte, schoondochter Yvonne overleed, kwam ze daar niet meer overheen, ze had veel moeite om zich te binden aan haar kinderen.

Pas in haar laatste paar levens weken kon ze dat los laten. Haar kleinkinderen waren haar alles en dat was een wederzijdse verwennerij van aandacht, liefde, warmte, kennis en gezelligheid. Na een kort ziekbed  is ze op 7 februari rustig van ons heengegaan.

lie Groot-Bruin

Alie haar levensreis begon in een groot gezin van elf kinderen in Heiloo. Na haar trouwen in 1963 gingen ze wonen op ‘t Rijpje waar haar vijf kinderen geboren werden. Ze genoot erg van  haar kinderen en was gek op haar kleinkinderen. Ze cijferde zichzelf altijd weg, stond voor iedereen klaar, niet klagen en niets vragen. Ze had af en toe een zetje nodig om ergens heen te gaan, maar als ze er dan was, dan genoot ze volop, zoals bv bij de handwerkclub.

Ook gingen ze jaren op vakantie naar de caravan in Groningen, eerst samen met haar man en nadat hij in 2010 overleed ging ze zelf weer autorijden en met de auto naar Groningen samen met haar geliefde kleinkinderen.

Ze was een echt familiemens, met Kerstmis en Sinterklaas was het altijd feest met haar befaamde slaatje en oliebollen.

De laatste twee weken lag ze in het ziekenhuis. Zelf voelde ze al dat ze het niet ging redden en kon ze maar moeilijk haar kinderen en kleinkinderen loslaten. Ze heeft nog van iedereen afscheid genomen en op 7 februari is ze overleden.

an-Gerrit Dekker

Jan-Gerrit is geboren op 21 februari 1958 in Krabbendam als tweede in een gezin van vier. Een mooi gezin waar moeder het huis draaiende hield en vader een kraanbedrijf aan het opzetten was.

Na de lagere school wilde hij meteen bij zijn vader gaan werken maar dat mocht nog niet, eerst wat leren maar dat vond hij niets, maar hij behaalde zijn diploma en hij kon op de kraan. Hij moest in dienst, al probeerde hij daar onderuit te komen maar dat lukte niet. In dienst haalde hij zijn vrachtwagen papieren, was het toch nog ergens goed voor.

Jan–Gerrit hield erg van uitgaan en zo kwam hij Karin tegen. Ze gingen wonen in Tuitjenhorn en kregen drie kinderen en inmiddels vijf kleinkinderen.

Later is zijn kraanverhuurbedrijf geïntrigeerd in K Dekker Bedrijf. Jan-Gerrit was iemand van de werkvloer en niet van het vergaderen. Hij was een belangrijke verbindingsman tussen het kantoor en de projecten buiten.

Thuis was hij een echte familie man, gek van kinderen en kleinkinderen. Op vrijdag het “half zessie”, samen de week doornemen aan de keukentafel. Samen de kermisborrel, het voetbal kijken en analyseren.

De laatste periode was hij heel ziek, veel zieker dan hij liet merken en Jan-Gerrit overleed op 1 januari. Wat zullen ze jou, de opper Dekker missen.

imon Oudhuis

Bij de geboorte van Sam overleed zijn moeder en bleef zijn vader achter met tien kinderen en daarom werd hij thuisgehaald, zoals je dat toen noemde, bij zijn oom en tante in Tuitjenhorn. Met de schoolvakantie ging hij terug naar zijn vader, broers en zussen, waar hij middelpunt was van het gezin. Op zijn twaalfde werd definitief besloten dat hij bij zijn oom en tante bleef wonen. Toen hij ouder werd nam hij het tuindersbedrijf over van zijn oom maar daar lag niet helemaal zijn hart in. Toen kwam de kans om er een vakantiepark op de beginnen “Oase”.

Sam was een gelovige man en een trouw kerkganger, ook ging hij naar hervormde en gereformeerde diensten in omliggende dorpen.

Hij was een bijzondere man, had uitgesproken ideeën , principes en meningen. Je moest van goede huize komen om hem van het tegendeel te overtuigen en vaak was dit een kansloze missie.

Hij bleef als enigste over van het grote gezin. Langzaam vielen zijn krachten weg en op 12 december  heeft hij zijn verjaardag nog gevierd met veel mensen, waarna hij op 30 december rustig is ingeslapen.

Adrianus Johannes Cornelis

e broer van mijn vader Sjaak zei al eens: In Arie is alles aan talent van de twee families gestopt en voor de andere broers en zussen was nog een restje over. Zo was hij onderwijzer, bestuurder, speelde hij piano en orgel, was hij dirigent, glazenier, pottenbakker, tegelschilder, timmerman, tuinman, vogelaar. Maar vooral was hij broer, man, vader en een fantastische opa.

Lees verder →

astoor Jan Berkhout

Pastoor is opgegroeid in de Rijp in een gezin met tien kinderen. Na school ging hij werken in de Bijenkorf. Daar kwam hij erachter dat hij meer had met emoties dan met omzet en hij besloot Theologie te gaan studeren om priester te worden. Hij werkte in verschillende parochies en kwam tenslotte in Volendam terecht, waar hij bekend werd  door de Nieuwjaarsbrand waar hij veel uitvaarten leidde en de families van de slachtoffers begeleidde. Met troost en aandacht stond hij klaar voor wie hem nodig had. Een kwetsbare herder die vanuit zijn eigen kwetsbaarheid oog had voor de menselijke maat.

Zijn hulp na de ramp in Volendam leverde hem veel waardering op maar had ook zijn schaduwzijde. Na deze periode kroop het verdriet bij hem naar binnen en kreeg hij een burn-out.

Daarna is hij nog pastoor geweest in Breezand en later is hij twaalf bij ons in Tuitjenhorn onze Pastoor geweest, maar Volendam liet hem niet los. Zijn gezondheid begon hem in de steek te laten en hij verhuisde naar Huizen. Hier is hij op 78 jarige leeftijd overleden. Hij was er altijd voor anderen.

HUIZEN

Pastoor Jan Berkhout is dinsdagnacht overleden. Hij kreeg landelijke bekendheid na de cafébrand in Volendam in de nacht van 31 december 2000 op 1 januari 2001 waarbij 14 mensen de dood vonden.

Voor onze parochie heeft Pastoor veel betekend.  Een hartelijke, open en ruimdenkende man die gedurende elf jaar onze Pastoor was.  In maart dit jaar nam hij met een groot feest afscheid.

Hij werd in 2006 benoemd tot ridder  in de Orde van Oranje Nassau. Pastoor is overleden in het verzorgingshuis in Huizen waar hij het laatste half jaar woonde. Hij is 78 jaar oud geworden.

Klik op onderstaande link om de rouwkaart te downloaden:

Jan Berkhout rouwkaart

rien is geboren op 7 februari 1929 in een ijskoude winter als vijfde dochter in het gezin.

Na de lagere school ging ze werken bij de familie Zomerdijk in Eenigenburg. Daar leerde ze Andries kennen, helaas werd hun verkering niet goedgekeurd door haar ouders en werd ze naar een ander gezin gestuurd. Maar door bemiddeling van Pastoor mochten ze toch trouwen. De kinderen kwamen en ze had haar handen vol aan het huishoudelijk werk en het grote gezin, iedereen hielp mee. De kinderen groeiden op, kregen verkering, trouwden en de kleinkinderen werden geboren.

Andries stopte met zijn bedrijf en ze verhuisden met de jongste drie naar Tuitjenhorn. Andries overleed toen Trien 59 was. Peter woonde gelukkig nog thuis, dat gaf haar veel steun. Ze kreeg wat meer tijd voor haar hobby s, zwemmen, yoga en handwerken voor de welfare. In 2015 verhuisde ze naar het Sint Jozefpark waar ze zich snel op haar gemak voelde. Na de ziekenzalving is ze rustig ingeslapen op 20 december 2018.