Catharina Elisabeth Dekker

Cathrien

Helpen was je leven.

Voor iedereen stond je klaar.

Dank voor alles wat je hebt gegeven.

Dank voor hetgeen we betekenden voor elkaar.

Cathrien was de oudste in het gezin en heeft een hele mooie carrière gehad als wijk verpleegkundige.

Maar Cathrien wilde geen hoofdwijk verpleegkundige zijn, haar passie was patiënten helpen . Ze heeft 12 ½ jaar in de Indische buurt in Amsterdam gewerkt. Er was toen nog geen Pc in dat werk maar Cathrien had haar eigen netwerk en schakelde zelf huisarts ,Leger des Heils of maatschappelijk werk in voor de patiënten waarvan zij vond dat het nodig was. Daar kwam geen bestuur aan te pas.

Na 12 ½ jaar is Cathrien verhuisd naar Schagen.

Waar ze ook nog jaren met plezier in de wijk heeft gewerkt  met alles wat daar bij hoorde.

Na haar pensioen heeft Cathrien van haar vrijheid genoten en zette zich in als  vrijwilliger voor de Zonnebloem, Rodekruis en Magnushof.. Ook in Schagen heeft ze weer een nieuwe vriendenkring opgebouwd met o.a. een groepje dames van de kunstgeschiedenis. De dames hebben vele mooie culturele reisjes gemaakt.

Tot een aantal jaren geleden het lopen niet meer goed ging onderging Cathrien een grote rugoperatie waarbij helaas de verloren functies niet meer terugkwamen. Ze gaf niet op en er werd een scootmobiel aangeschaft voor de boodschappen en ze heeft er mooie tochtjes mee gemaakt

Cathrien heeft een hele mooie leeftijd bereikt. Je kon nog altijd  een heel goed gesprek met haar voeren. Cathrien was een krachtige, rechtvaardige en behulpzame vrouw. Haar broers en zussen missen haar.



Annie Ypma-Boersen

A

nnie

Annie Boersen uit Schagerbrug trouwde in 1961 met Yogchem IJpma. Ze bouwden een huis aan de Bladstraat in Tuitjenhorn. Mei 1963 ontvingen ze met open armen pleegdochter Tineke als baby van 4,5 maand oud waar ze 2 jaar met heel veel liefde voor heeft gezorgd maar weer heeft moeten afstaan aan haar ouders. Het contact werd verbroken maar na 33 jaar konden ze elkaar in Parijs weer in de armen sluiten. In 1972 werden ze de trotse ouders van hun geadopteerde dochter Elly May van vijf maanden.  In 1973 werd hun dochtertje Treeske Anna. veel te vroeg geboren, ze heeft maar een half uurtje geleefd. In 1974 mochten zij zoon Rienk verwelkomen, het gezin was compleet en werd met liefde door Annie verzorgd. In 1991 werd er verhuisd naar Waarland waar Annie een goed lopende eierhandel had. Van de aardbeien en de bessen werden honderden potjes jam en sap gemaakt voor de verkoop. Om een stapje terug te kunnen doen werd de boerderij verkocht en de terugkeer naar Tuitjenhorn werd een bungalow aan de Sportlaan. . Zes jaar geleden mochten ze Ross in hun armen sluiten, wat was Annie trots op haar “jongens”.Rienk en Ross.  In 2015 kreeg Annie een beroerte met als gevolg met regelmaat epileptische aanvallen. Haar gezichtvermogen begon af te nemen en ondanks de goede verzorging thuis werd besloten om haar februari 2020 op te nemen in het kleinschalige Parkhuis in Warmenhuizen. Door de Corona kwam het land in een lockdown terecht en bestond het bezoek uit alleen telefonisch contact of een raambezoek. Toen de deuren weer open mochten genoot Annie twee keer per dag van een rondje met de rolstoel met Jogchum.  En vond ze het heerlijk om even te kroelen met de hondjes die ze onderweg tegenkwam. Begin december nam haar gezondheid snel af en op 16 december is Annie op 85 jarige leeftijd overleden, 5 dagen na hun 62e trouwdag.

Petrus Adrianus Dekker

Gewoon een heel bijzondere man.
Heel bijzonder, heel gewoon.
Piet was ook een echte familieman, is altijd alleen gebleven bij zijn ouders, dank zij Piet hebben zijn ouders ook een hele mooie oude dag gehad, kwam ook vaak zomaar even langs
bij al zijn broers en zusters met wat groenten.
Was ook heel geïnteresseerd in zijn neefjes en nichtjes.
Zij de zondagochtend koffie was het altijd heel gezellig en had Piet de mooiste verhalen die we erg zullen missen en ook zijn lekkere potjes zelf gemaakte jam.
Rust zacht, lieve broer.



Piet Blokdijk

P

iet Blokdijk

Piet Blokdijk is op 7 december geboren als 14e in een gezin van 16 kinderen. Hij volgde als jonge jongen de tuinbouwschool en heeft jaren gevoetbald in Hollandia T 1 met zijn 3 broers. Hij ontmoette Tinie Quant en ze zijn in mei 1964 getrouwd en gingen wonen in Kalverdijk. De Cocobar in Warmenhuizen werd de volgende bestemming. 10 jaar lang hebben ze daar hun ziel en zaligheid in gelegd. Met 2 kinderen rijker besloten ze om in 1974 zelf een huis te bouwen, weer terug naar Kalverdijk. Piet werd hobbyboer met dikbillen, melkvee en schapen, zijn lust en zijn leven. Hij was ook stapelgek op zijn 4 kleinkinderen en nam ze vaak mee naar de beesten om ze te voeren en verzorgen. En al grapjes makend werden ze wegwijs in zijn wereld.  7 jaar geleden veranderde alles, Piet werd ziek. Met behandelingen en operaties wist hij zich staande te houden, maar hij kon slecht omgaan met de situatie die bij de ziekte hoorde. Zijn leven veranderd en uiteindelijk moesten de schapen weg omdat hij lichamelijk steeds meer achteruit ging. 2 junu is Piet met veel verdriet naar Magnushof gebracht door zijn gezin. Na maanden van strijd heeft Piet, thuis op Kalverdijk, op maandagochtend 13 september zijn laatste adem uitgeblazen in het bijzijn van zijn lieve vrouw Tinie. Hij is in liefde losgelaten

Nel Pronk – Reinders

N

el Pronk Reinders

Nel werd geboren als oudste van 6 kinderen in 1933, haar ouders hadden alle twee een zaak, dat betekende dat je al snel meedraaide in het huishouden en het grootbrengen van de jongste, na de lagere school en de huishoudschool had je het erg naar je zin bij Ibink in Alkmaar, op je 26stekwam je Piet tegen op de kermis , in 1964 trouwden jullie en kregen 3 kinderen, op zondag gingen jullie vaak naar Schoorl en op vakantie naar Slagharen, daar had ze het de laatste tijd geregeld over, samen met haar gezin op pad, ze hield de boel thuis draaiende, altijd veel koffie volk, ze zal wat koffie gezet hebben en met koek erbij , uiteraard.

Helaas overleed Margriet in het ouderlijke huis, dat was een enorme klap voor haar en is altijd een enorm gemis gebleven, maar ze probeerde er weer wat van te maken, ze was gek op gezelligheid en mensen om haar heen, ze verhuisden naar de Pastoor Meijndersstraat, ze heeft hier een mooie tijd gehad en mede door de fijne bure, in 2016 overleed Piet ,na een aanloop van een aantal jaren die niet gemakkelijk voor haar waren, in 2019 wilde ze naar het st jozefpark, waar ze snel wende met ook weer leuke buurtjes,

De laatste jaren kreeg Nel al meer kwaaltjes, deze zomer  was er  iets goed mis en ze kon niet meer beter worden, je vond het prima en zei, laat mij maar naar pap en Margriet gaan, je zult nu zeker wel weer plezier hebben met hen en een dansje doen met Piet, wat je graag deed.

Annie van Kralingen-Kuilboer

A

nnie van Kralingen-Kuilboer

Annie is geboren 7 augustus 1935 in Kalverdijk, ze groeide op hielp op de boerderij en zorgde voor het huishouden, ze was 30 dat ze trouwde met marineman Arie van Kralingen en ging wonen in Den-Helder, waar ook hun dochter  is geboren. Ze begon daar een slijterij, was een echte ondernemende  vrouw, later nadat de slijterij was verkocht trokken ze naar Tuitjenhorn in een mooi appartement, nadat Arie overleed bleef ze zelfstandig . ze vermaakte zich prima in Tuitjenhorn, een wandelclubje, kerk schoonmaken, ze deed mee met uitjes en feestjes in Sint Jozefoord, ze was een dametje en hield van pracht en praal, ze zag er altijd opgedirkt uit en zei: as me heer maar goed zit en de lippestift op zn plek.

Ze kreeg later wat meer onder de leden en het geheugen werd minder, maar dat wist ze goed te verbloemen, in april verhuisde ze naar het Max Plazierhuis,  dat zoin moin spulle zei ze verbaasd, ze had later geen kracht meer om iet ze vertellen maar met gebarentaal ging het nog goed, en met die glimlach, dat was het goed.

We hoopte dat ze nog langer van haar appartement mocht genieten, het mocht niet zo zijn, na verval van krachten moest ze ons loslaten en heeft een uniek persoon ons verlaten. Bedankt voor alles en rust zacht.

Joop van Schagen

J

oop van Schagen

Joop is geboren op 18 januari 1934,na de school ging je op de akker werken bij je vader en broers, je ging naar de avond tuinbouwschool in Warmenhuizen, je begon uit te gaan en op maandag had je altijd grote verhalen, trekker rijden nadat Joop op  zijn eigen was, was je lust en je leven en later ook het autorijden, je reed daarmee door heel Nederland, zo kreeg je overal kennissen want je maakte met iedereen een praatje, overal sprak je ook vaak met meiden en soms gaven ze hun adres aan jou maar verder kwam het nooit, helaas, Joop en Piet waren heel lang samen nadat jullie moeder overleed, Piet kookte en jullie kregen hulp in de huishouding en de was werd gedaan, zo redden jullie het prima, toen Piet ziek werd heb jij hem tot t einde toe verzorgd, nadat jezelf  wat minder mobiel werd en meer aan huis gekluisterd kwamen er steeds meer mensen bij je thuis waar je enorm van genoot, de meiden van Samen hebben tot het einde toe voor je gezorgd zodat je in je huis kon blijven wonen, je heb nog enorm genoten van het uitzicht op de prachtige tulpen velden, Joop het is goed zo, vaarwel

Riet Kruijer-Baas

R

iet Kruijer-Baas

Riet is op 12 november 1936 geboren op Kalverdijk, ze was de oudste van 3, na de lagere school is ze gaan werken op verschillende adressen, in 1955 ontmoete ze Cor Kruijer bij cafe Stevens ze trouwden en kochten een huis aan de Koorndijk, in die tijd stopte je dan met werken en werd je huisvrouw, Riet kon zich prima vermaken thuis. Ze kregen 3 kinderen, Riet was heel zorgzaam als de kinderen thuis kwamen van school stond ze al voor het raam te kijken of ze eraan kwamen, altijd de kleren schoon, de broodtrommels  gevuld en de fietsen buiten met kneiterharde banden, de kinderen trouwden en er zijn  8 kleinkinderen geboren , ze was op haar best als iederen bij elkaar zat en het liefst thuis op de Koorndijk, lekker verzorgen, altijd gebak en veel te veel hapjes …want…wel alles opeten, ze heeft jaren  kapsalon Bibob schoongemaakt en ook de voetbalkantine, later kreeg ze wat meer tijd voor uitjes maar altijd smorgens weg en savonds weer thuis, Cor en Riet waren vergroeid met elkaar en altijd samen, ook hier in de kerk heeft ze veel het koper gepoetst en dat zat ze zo trots als een pauw achter in de kerk, velen zullen haar herinneren als een vrouw van het dorp, altijd behulpzaam, bezig en tevreden.

Gerrit Glas

G

errit Glas

Gerrit is geboren op 15 juni 1947 te Kalverdijk  als vierde kind, hij heeft een fijne jeugd gehad en al jong had hij oog voor de tuinderij, na de lagere school  ging hij naar de lagere tuinbouwschool in Warmenhuizen, zo begon hij zijn eigen tuinderij met met Truus , later hielpen de meiden ook mee.

In 1977 leerde je Truus kennen op vakantie , jullie trouwden en gingen op de Koorndijk wonen in je ouderlijk huis, waar je je hele leven ben blijven wonen met veel plezier, toen jullie meiden werden geboren trakteerde je op tompoucen, je lievelings gebak, ze hebben een fijne jeugd gehad, na je pensioen wilde je nog niet stoppen, je kocht nog een nieuw trekker en zei dit is mijn laatste en dan stop in ermee, maar je ging nog door tot je 68ste, je schoonzonen waren ook bouwers dus ging je daarna helpen bij hen, je was altijd bezig, op30 april werd je met spoed opgenomen en belanden alles in een stoomversnelling, na verschillende operaties ging je al verder achteruit, in rust mocht je heengaan, bepaalde uitspraken van je zullen we missen, Mah, flap in de schroef, het rommelt wel, gaat wel over, oh dat kan wel zo met een worstie erbij, tot je dienst, succes ermee, Kees wat ben je goud en tot in het Ganzenland, rust zacht.

Jo Dekker-Goudsblom

J

o Dekker-Goudsblom

Jo is geboren in een groot gezin in Noord-Scharwoude, ze ging er met veel plezier naar school en had graag door willen leren, maar moest gaan werken. Ze wilde absoluut niet in de huishouding gaan werken, daarom regelde haar moeder een baantje bij de drogist. In die tijd leerde ze ook Jaap Dekker kennen. De liefde voor haar man is nooit overgegaan. In 1956 werd er getrouwd en zijn ze  in Den-Helder gaan wonen, daar werden hun 4 kinderen geboren. Ze was gek op haar `lieverds` en deed alles voor ze, ze had veel humor, ging zeer respectvol met iedereen om en hield van muziek en ging regelmatig naar opera voorstellingen. Ook bleef ze zich ontwikkelen met het leren van zwemmen, autorijden en ze heeft haar MAVO diploma gehaald. Met het gezin gingen ze al vroeg kamperen, eerst met de fiets en tent en veel later kwam er een caravan. Toen Jaap gepensioneerd was maakten ze lange reizen. Hier genoot ze erg van. In 2000 zijn ze naar Tuitjenhorn verhuisd, jammer genoeg overleed Jaap in 2003, Jo hield erg van spelletjes  en maakte reisjes. Ze is altijd erg trots op haar kleinkinderen en was altijd oprecht in hun geïnteresseerd. Door  haar ziekte kon ze op een gegeven moment niet zo veel meer, maar de krant werd tot op het laatst gespeld en ze beleefde veel plezier aan de bezoekjes van familie en vrienden, die werden ook altijd gastvrij ontvangen, Jo is op 1 mei begraven bij haar Jaap, op hun grafsteen staat : samen een

Ans Wessels-Kruijer

A

ns Wessels-Kruijer

Ans werd geboren op 8 december 1945 als oudste dochter, er was al een pleegzoon en later kreeg ze nog een zusje, op jonge leeftijd liep ze een schedelbasisfactuur op, waarvan de gevolgen haar hele leven hebben doorgewerkt, tot haar 16e verliep alles redelijk normaal tot ze haar eerste epileptische aanval kreeg, en hierna volgde er nog vele. Rond die tijd ontmoete ze Jan Wessels, na een knipperlichtrelatie werd het toch serieus en trouwde in 1964, hun 2 kinderen werden geboren, als gezin zijn er veel  mooie reizen gemaakt en rond de trouwdag een weekendje centerparcs,  Wat was  u trots op al uw kleinkinderen en op je 66 kreeg u uw eerste achterkleinkind en wat kon u ontzettend lachten tot tranen aan toe. in 2000 veranderde er veel, na een grote aanval liet u geheugen u in de steek, ondanks alles klaagde u nooi,t u genoot van alle mooie dingen, na een val in de keuken ging u revalideren in Magnushof, na 5 weken naar huis, het bleek dat u daar corona had opgelopen en moest u weer worden opgenomen, vanaf dat moment ging het bergafwaarts, u wilde graag nog bediend en dat moment was heel speciaal, u maakte een kruisje en bad het hele onze Vader mee. Op 16 januari ben u rustig heen gegaan, geen strijd en geen pijn meer , moge zij rusten in vrede

Jacoba Dekker-Bleeker

J

acoba Dekker-Bleeker

Coba is geboren in de Sloeierd in Waarland op 20 juli 1925, haar moeder overleed na de geboorte van het 9e kind toen Coba 6 jaar was, haar vader hertrouwde en er kwamen nog 7 kinderen bij, als oudste dochter moest ze altijd  hard werken, zo was dat in die tijd. In Kalverdijk ontmoette ze Gert Dekker ze trouwden en runden een fietsenzaak, ze kregen 5 kinderen waarvan het  vierde kindje dood werd geboren, doordat ze reuma had kon ze niet altijd zelf voor de kinderen zorgen. Daarom was er veel hulp in huis of de kinderen werden uit logeren gestuurd. Nadat de winkel was verkocht verhuisden ze naar de Flint, later naar een aanleunwoning , Gert overleed in 2008, in 2014  verhuisde Coba naar een appartement in het st, jozefpark, ze hield van spelletjes doen en van handwerken, eigenlijk van heel veel dingen. Na een herseninfarct overleed ze op 9 januari , op de dag dat haar jongste achterkleinkind werd geboren, ze is 95 geworden en heeft het leven ruimschoots doorgegeven.

Annie Kruijer – Roozendaal

Deze video is tot 01-02-2020 beschikbaar op YouTube. De familie heeft een kopie ontvangen mocht u deze terug willen kijken.

A

nnie Kruijer – Roozendaal

Annie is op t Rijpje geboren op 4 mei 1927 als vierde in de rij van 13 kinderen , als 1 van de oudste was het aanpakken geblazen, meer dan de lagere school en de 7e klas zat er niet in  ondanks dat ze goed kon leren, ze groeide op in een warm gezin waar ook altijd veel aanloop was, natuurlijk was er ook droefenis door een veel te vroeg gestorven vader en broertje Jan. In 1952 is ze getrouwd met Tinus en ging aan de Sportlaan wonen, hier zijn alle 7 kinderen geboren, die hadden allemaal een hele gelukkige jeugd , waar veel kon en altijd aanloop was,  iedereen kan het goed met elkaar hebben en er waren menige familieweekenden , toen Annie niet meer meekon , startte de weekenden altijd bij haar met koffie en gebak. De zondagmiddag was altijd de vaste bezoekdag en als het even kon was iedereen van het gezin daar om de koffie, soms gevolgd door een borrel. Annie was de stille motor achter Tinus, zeker in de tijd van het ahoj, een drukke baan voor hem , maar Annie hield het gezin draaiende en hielp Tinus ook nog met het ahoj. Ze was dol op de kleinkinderen, deze waren ook nooit te veel en sinterklaas werd ook altijd uitgebreid gevierd met vele cadeaus voor de kleintjes. In 1995 zijn ze verhuisd naar de Kerksloot en nadat Tinus overleed ging ze naar het st jozefpark, de laatste 2 jaar woonde ze, nadat ze haar been brak in Magnushof, niet altijd gemakkelijk, maar klagen kwam niet in haar woordenboek voor, Sterven voegt nooit, zeker niet als het je eigen moeder is, maar ze heeft een mooi leven gehad, weliswaar met hard werken, maar ook heel rijk van wat het haar en ons allemaal gebracht heeft.

Jacoba Kleef-Wenning

J

acoba Kleef-Wenning

12 december overleed Coba Kleef-Wenning  op 92 jarige leeftijd, geboren 3 november te Hemelen, Gaasterland, als 6e van de 7, haar ouders verhuisden naar Heerhugowaard waar ze opgroeide. Na de lagere school ging ze op les om kleding te leren maken, dagelijks ging ze naar een ander adres om kleding te maken of herstellen. Op haar 24ste trouwde ze met Jan en ging wonen op Burgerbrug waar ze 6 kinderen kregen.

Ze heeft ontzettend veel werk gedaan , als er soms wat was zei ze: kom op van werken gaat niemand dood. Naast haar harde werk thuis heeft ze ook jaren lang directie wagens schoongemaakt,

In 2004 verhuisde ze naar een aanleunwoning van het st, Jozefpark, waar ze met heel veel plezier woonde, ze hield van klaverjassen en gezelligheid. Toen in 2020 alles op slot ging was dat heel moeilijk voor haar, nergens meer naar toe, maar ze bleef positief en wilde graag verder leven, maar het lijfje takelde langzaam af en ze had ook wel zoiets van , het is goed zo, Me kinderen staan allemaal op eigen benen en die redden het ook wel, ze hield tot het eind de regie in handen, in het bijzijn van haar meiden is ze rustig ingeslapen, Het is goed zo.

Els Duinmaijer-Bruin

E

ls Duinmaijer-Bruin

Bijna een jaar lang…verdriet, leegte en trots.

Deze woorden: verdriet, leegte en trots.. nemen we voor altijd met ons mee. Trots omdat Els zoveel voor iedereen heeft betekend. Trots om wie ze was en ook omdat wij met trots aan haar kunnen terugdenken, ze stond volop in het leven en bruiste van de energie. Els was een fantastische vrouw, lieve moeder en een superlieve oma. In het gezin was ze de motor. Ze hield van verzorgen en ze zorgde ervoor dat iedereen het naar zijn zin had. Altijd wist ze welke plek ze moest innemen. Niet te opdringerig, lief, begripvol, geïnteresseerd, attent, wilde een ander niet tot last zijn en zij was een luisterend oor. Iedereen kon bij haar terecht. Als iedereen zo was , zag de wereld er prachtig uit.

Maar het gemis, verdriet en de leegte is ook al bijna een jaar voelbaar. We missen het samen zijn dat zo, gewoon, leek te zijn. Verdriet omdat ze zo wordt gemist door ons allemaal, en wat zal ze ons missen…

Els mist dat er het afgelopen jaar twee kleinkinderen zijn geboren, wat zal ze trots zijn op de mannetjes Jake en Jens, ze heeft de jongens nooit kunnen vasthouden , verwennen en kunnen knuffelen.

Wat was ze trots op iedereen, ze was trots op haar huis en genoot intens van het leven, ze haalde plezier uit het leven, ze was ook supertrots op haar Bed&Breakfast  kamers. Zelfs in het gastenboek staan mooie herinneringen hoe Els gezien werd.

Een jaar lang tikt de klok gewoon maar door… Elke dag denken we aan Els. Ze denkt vast ook aan ons. Zo blijven we voor altijd bij elkaar!

Niek (Klaas) Kaandorp

N

iek ( Klaas) Kaandorp

Op 29 december ben je als tweede in het gezin Kaandorp geboren, je kwam in een ondernemende familie waarin je je steentje flink heb bijgedragen. Je kon prachtige verhalen vertellen over de tijd dat je klein was, kloeten, koeien melken, werken op het land en in de bakkerij.  Je spotte Luus tijdens het venten en op de Enigburger kermis volgde de eerst zoen. Er werd getrouwd en een winkel geopend, samen met broer Cor, later breidden jullie uit en werd de Vivo de eerste dorpskruidenier in Tuitjenhorn. Er werden 2 prachtige meiden geboren en op zondagmiddag waren er uitjes met de auto , naar Johanneshof, het strand of het bos. De overstap van Vivo naar S en K werd gemaakt, de afkorting werd al snel Snelle Klaas, geen gemakkelijke tijd wegens concurentie, maar je haalde je plezier uit het werken met de meiden en je klanten, langs de weg kon je door als Psycholoog, huisarts, veearts of wat voor hulpverlener dan ook. Later toen de Vezo kwam heb je daar nog een aantal jaren gewerkt .De meiden kregen verkering en daar stond je altijd klaar voor, zoals ook later voor de kleinkinderen veel aandacht was. Aan de dorpsstraat was altijd iedereen welkom. 3 jaar terug kreeg je de ziekte van Kalher ,je hebt alles aangegrepen totdat de plank met mogelijkheden in april leeg was, er volgde nog een mooie zomer met veel hoogtepunten en mooie gesprekken. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, de tijd van gaan is op 24 september 2020 gekomen.

Joop van der Vliet

J

oop van derVliet

Joop, onze vaste collectant, aan de Mariakant, een hartelijke blik naar iedere bekende parochiaan. Joop werd geboren op 28 april 1937 in Sint Maarten als jongste van de 10. Moeilijke  tijden, de dertiger jaren crisis en toen Joops vader  overleed werd het nog moeilijker. Alles draaiende houden met de opbrengst van maar vier hectare. Op Joop heeft dit diepe sporen nagelaten. Met behulp van de broers en zussen kreeg het akkerbouw bedrijf in de loop van tijd toch een betere vorm. Joop vond zijn liefde in de vorm van Ria Huiberts, ze trouwden in 1964 en  Gonnie, Co en Mariska kwamen. Zakelijk ging het beter, maar die jeugd was niet uit te wissen. Een tamelijk wispelturig karakter en eeuwige besluiteloosheid zijn voor iemands omgeving wel eens vervelend, maar voor jezelf misschien nog wel het meest. Vakanties  was niet aan hem besteed. Wel  kon je Joop een groot genoegen doen door hem op de zondagmiddag met zijn vrouw en dochter bij de Goudvis op een biertje en een patatje  te laten trakteren. Zo kan het dus ook zijn. Na een kort ziekbed is hij op 30 juli 2020 onverwacht overleden.  We hopen en bidden dat er een compromisloze hereniging met zijn geliefde moeder mag plaatsvinden.

Annie Klaver- Tol

A

nnie Klaver- Tol

Annie’s moeder stierf al 8 maanden na haar geboorte. Ze werd thuis gehaald bij haar tante en ooms en werd verwend. Maar zonder moeder opgroeien is een missende bouwsteen. In de oorlog ontmoette ze haar grote liefde. Ze trouwden en woonden in Tuitjenhorn. Door hard werken konden ze de eindjes aan elkaar knopen. De 7 kinderen kwamen en ze gingen wonen in de Stolpen met  het bordje Simmer Frei op het huis. Ze konden daardoor een wasmachine kopen en een auto. Belangrijk want de kinderen gingen sporten op landelijk hoog niveau.  Een mooie tijd voor Annie. Op de camping in Garderen hebben ze een geweldige tijd  beleefd, veel vrienden om hen heen. Dit kon ook niet anders want ze teutte tegen een ieder aan die ze tegenkwam. Na het overlijden van haar man verhuisde ze naar het St. Jozefpark. Haar gezondheid ging langzaam achteruit en ze had steeds meer verzorging nodig. In Nieuwe Niedorp was ze beter op haar plaats , tussen de mensen en lieve zusters. Het einde ging  snel, het lichaam was op en rustig is ze gestorven met haar geliefde kroost aan haar zijde. Dankbaar zijn ze voor de door haar doorgegeven  mooie eigenschappen. Doorzettingsvermogen, respect en positiviteit.

Maarten Bleeker

M

aarten Bleeker

In café de Vriendschap werd Maarten op 25 maart 1925 geboren. Hij groeide op in een gezin met 5 kinderen. Zijn vader overleed toen hij 4 was. Moeder hertrouwde en had veel werk aan het café met kruidenierswinkel. Als 14 jarige stond Maarten achter het buffet, dus de eerste borrel ging er al vroeg in. Tijdens de oorlog lag de zaal in het café vol met Duitsers, als Maarten koeien ging melken moest hij door de zaal om het licht aan te doen die de Duitsers eruit hadden gehaald. Daarna naar  Indonesië,dienen voor het vaderland. Op een keer ging hij niet mee op patrouille omdat hij een brief aan het schrijven was, dit was zijn redding geweest want de patrouille kwam niet levend  terug. Bij thuiskomst ontmoette hij Marie Kruijer en ze trouwden in 1952. Er kwamen 8 kinderen. Hij leerde ze allemaal tellen in het  Maleis.  Maarten heeft gewerkt bij  Pieter Borst, van Gelder en Smitschips. Na zijn pensionering ging hij iedere week  biljarten in de Vriendschap en vaak samen wandelen met Marie. Ook ging hij  met Ad fietsen en dan opsteken bij zijn kleinkinderen in het Trefpunt. Na het overlijden van Marie ging zijn gezondheid achteruit en verhuisde hij naar het Parkhuis. De laatste jaren zong hij veel liedjes, vooral Indonesische liedjes, zijn borreltje erbij. Maarten Trimi Kasih Banyak (heel erg bedankt).

Anna Kruijer-Roozendaal

A

nna Kruijer-Roozendaal

Mevrouw Anna Kruijer-Roozendaal wordt herdacht in de Allerzielenviering op dinsdag 2 november 2021. Tijdens deze viering wordt over haar een kort in memoriam voorgelezen. Daarna wordt dit in memoriam hieronder geplaatst.