el

Na de Allerzielenviering op 2 november 2025 wordt het i.m. van Arie gepubliceerd.

el

Na de Allerzielenviering op 2 november 2025 wordt het i.m. van Niek gepubliceerd.

el

Na de Allerzielenviering op 2 november 2025 wordt het i.m. van Nel gepubliceerd.

nique

Anique Mooij 6-09-2024. 

Dochter van Kees en Truus.  

Anique is geboren op 24 januari 1969  zij en haar broer Erik zijn binnen een jaar na elkaar geboren en groeiden samen op in de Stiegerstraat. Daan werd 6 jaar later geboren en Anique moederde altijd over hem. Erik en Aniqe zaten op de basisschool samen in parallelklassen. Anique is aansluitend naar de mavo gegaan en vervolgens het MEAO.

Anique was altijd sportief, zo speelde ze handbal, liep hard bij Nova en deed mee aan de beddenrace.

Anique was eerst werkzaam bij de supermarkt Super de Boer en bij het Noord Hollands Dagblad. Daarna heeft zij met veel plezier meer dan 25 jaar als administratief medewerkster gewerkt bij Ranzijn.

Na de scheiding van haar ouders is ze bij Truus gaan wonen. Na een aantal korte relaties te hebben gehad heeft ze een aantal jaar op zichzelf op Oase gewoond. Aansluitend kocht ze in 2001 een huisje aan de Watering. Een aantal jaar later kwam Frans in haar leven.

Anique stond bekend als een van de knapste meiden van Tuitjenhorn { er waren er natuurlijk meer )maar als iemand dat tegen haar zei dan straalde ze. Haar uiterlijk was altijd erg belangrijk voor haar. Wanneer zij toevallig een spiegel tegenkwam keek ze altijd even… en werkte dan het een en ander bij…

Haar familie was haar alles. In jullie jeugd hebben jullie hobbels gekend. Anique was de spil van de familie. Ze zorgde voor haar ouders en stond altijd voor iedereen klaar. Ze was een leuke en hippe tante, wat was zij gek op de kids.

Ze had vele hobby’s zoals tuinieren en op zondag vroeg met een auto vol spullen naar de rommelmarkt. Ze was omringd door veel mooie mensen Zo ook haar vriendinnen. Een hechte groep. Lief en leed deelde zij met elkaar.

4 jaar geleden ging Anique samen met Frans een nieuw avontuur aan en kochten een leuke stolp aan de Dorpsstraat met voor ogen om hier samen oud en gelukkig te worden. Maar door de verandering raakte Anique uit disbalance. Wat had ze spijt van deze keuze. Haar vertrouwde basis en houvast was weg en ze raakte daardoor de controle kwijt. Ze verlangde terug naar het verleden, waar ze zo gelukkig was Haar leven in het oude huis aan de Dorpsstraat Het oude leven met Frans-Haar mooie tuin…… met 26 hortensia’’s-De gezelligheid en vele uitjes-Haar werk bij Ranzijn, DAT was haar leven…

De verhuizing, haar baan verliezen, en het verliezen van beide ouders in een zeer korte periode. Anique voelde zich schuldig omdat ze er de afgelopen 4 jaar niet voor haar ouders kon zijn zoals zij dit eigenlijk wilde. Het viel haar allemaal enorm zwaar.

Iedereen draagt een rugzak in zijn leven. (De een, een grotere dan de andere) en op je levenspad komt daar steeds wat bij…Anique haar rugzak werd te zwaar, ze heeft hem afgedaan en neergezet om hem nooit meer te hoeven dragen. Ze heeft de rust waar ze zo naar verlangde. Zoals jij kon stralen, straal jij nu aan de hemel.

nnie

Anna Pancras-Ligthart Annie

Het begin van haar kaart: Nadat haar krachten langzaam afnamen, is op 15 augustus Maria ten Hemelopneming rustig  heengegaan onze lieve moeder, schoonmoeder en trotse oma Annie. Annie en tweeling zus Vera waren twee van de tien meisjes Lightart. Daarnaast waren er twee jongens. In de oorlogsjaren, ging ze samen met zus Vera en zusje Afra in de kinderwagen naar de Duitsers om melk en brood te vragen. Het brood hebben ze weggegooid, dat lustte ze niet. Vera en Annie hebben hun moeder en zus Truus  al vroeg na een lang ziekbed moeten missen. Liefdevol hebben Annie en Vera voor hen gezorgd.  Annie trouwde met Wim en samen kregen ze vier kinderen. Acht kleinkinderen volgden. Na hun pensionering hebben Annie en Wim in Tuitjenhorn nog veel goede jaren gekend: Uitstapjes met het clubje van acht, op vakantie met zus Trien, de stacaravan in Noordwolde waar ook de familie welkom was. Samen dansen, naar André Rieu. Na het overlijden van haar man Wim had ze veel steun aan haar buren en haar hechte familie. Ze verhuisde naar het Sint Jozefpark en daarna naar De Zandstee.  Dankbaar was  ze voor de goede zorg en genoot ze van de sociale activiteiten. Langzaam namen haar krachten af, ze kreeg de griep en daar herstelde ze niet meer van. In haar laatste dagen heeft ze  goed afscheid kunnen nemen van haar kinderen en naaste familie. Annie een traditionele, liefdevolle, betrokken, zorgzame, gelovige moeder.

“Uitvaart de heer Jacobus Dekker “,

Informatie:

Jaap Dekker

Bezige handen en een sterke wil,vielen na een bewogen leven stil. Het is goed zo. Lieve man, zorgzame pap, schoonvader, super trotse opa en overgroot opa. Jaap is op 6 januari 1933 in Tuitjenhorn geboren in een gezin van zes kinderen. Na vijf jaar verkering trouwde hij met Trien Kruier en namen ze het  bedrijf van vader Dekker over. Binnen zes  jaar  werden de vijf kinderen geboren, ze hadden hun handen vol. Trien en de kinderen hielpen mee met de tulpen, irissen en ’s winters in de kooltijd. Iedereen heeft zijn steentje bijgedragen in het bedrijf. Jaap zat in vele  besturen zoals, de werkvereniging, de historische vereniging met zijn museum en de Mavo. Ook hielp hij bij de renovatie van de kerk, was vrijwilliger bij Hollandia T, zette zich in voor het waterschap en was betrokken bij de LTB. 20 jaar terug is hij geridderd waar iedereen heel trots op was. Toen Alice naar Australië vertrok raakte Jaap en Trien op Engelse les en 10 jaar later is ook Rob met zijn gezin vertrokken naar Australië. 5 van de 10 kleinkinderen daar, dat valt niet mee. Gelukkig zijn ze er heel vaak  geweest. Veel verdriet  toen schoondochter Sandra overleed in 2014 en toen twee jaar later kleinzoon Lars. Jaap had graag geruild met ze als dat kon. Jaap was een fitte sportieve opa,  Hij was dol op zijn kassie en groentetuin.  Het hele dorp  genoot van zijn kinderboerderij. Het laatste jaar ging Jaaps gezondheid achteruit, het was zwaar maar hij hield hoop. Twee  maanden voor zijn overlijden verhuisden ze  naar het bejaardenhuis, dit gaf hem rust. In zijn laatste week heeft Jaap heel bewust afscheid kunnen nemen van het hele gezin. Het is goed zo, na 90 jaar heeft hij zijn rust verdiend

driaan

Adriaan Bruin

Tuitjenhorn, Dirkshorn, Stroet, ’t Rijpje iedereen kende hem als de SRV man. Heel sociaal, vele contacten, verhalen en een luisterend oor, maar mondje dicht! Hij is geboren in het Waarland waar hij op 9 jarige leeftijd al zijn vader verloor. Op de uitvaart van zijn vader was hij de misdienaar. Hij fietste 13000 kilometer om zijn bruid Truus binnen te halen waarmee hij in Kalverdijk een melkwinkel kocht. Het werd een groot gezin met 8 kinderen, Truus in de winkel en Adriaan met de 3 wiel melkkar de klanten langs. Deze kar werd later verruild voor een grote SRV wagen, de eerste van Noord-Holland. Ze hielden erg van gezelligheid zoals kermis, buren feestjes en vele vrienden. Er was altijd muziek, lekkers en zelfs de Griekse Sirtaki. Een hartverwarmend en harmonieus gezin waar veel plezier, gelachen en grapjes gemaakt werden. Helaas sloeg ’t noodlot in het gezin toe toen zoon Paul op 34 jarige leeftijd in Kreta door een ongeval om het leven kwam. In 2001 heeft Adriaan een week in Coma gelegen door een val op zijn hoofd. Gelukkig ontwaakte hij en het eerste was een grap over de leuke zuster aan zijn bed, typisch de humor van Adriaan. Van de Sportlaan werd er verhuist naar de Kuileweid, alle familie om hen heen, 23 kleinkinderen en achterkleinkinderen is een zege. Er werden vele portjes samen gedronken en ‘t leven was mooi. Tot hun dochter Els in 2020 overleed, ontroostbaar en zoveel verdriet, dit zou een ouder niet mogen meemaken. Toch probeerde ze er weer wat van te maken. Vorig jaar vierden ze hun 70 jarig huwelijksfeest, daarna werd Adriaan minder mobiel en de gezondheid liep terug. Zijn vrouw was altijd zijn grote steun en toeverlaat en groots was hun liefde voor elkaar maar 95 is een hele bijzondere leeftijd. Dikke kus van je kinderen en zoals je altijd zei: ’T gaat jullie goed, ’t beste en bedankt voor je bezoek hoor!

ns

Ans Bleeker-Koning                    15-07-2024

Op Ans haar kaart staat de volgende tekst.  Het leven is soms oneerlijk, het leven doet soms pijn maar ons hart is gevuld met herinneringen aan mooie liefdevolle momenten soms groot, soms klein.

Ans Bleeker-Koning  is geboren in Obdam op 10-12-1937 als oudste van negen kinderen. Na haar lagere school wilde ze graag doorstuderen maar als oudste kon dat niet en ging ze uit werken en meehelpen in het huishouden! Ze trouwde met Theo Dekker, ze gingen wonen in het Waarland en samen zetten  ze  hun bedrijf op. De kinderen kwamen: Ronald Anita Diana en Renate! Ans was gelukkig als haar omgeving gelukkig was!  De Heilge moeder Maria was voor Ans een baken, een diepe verbondenheid.

Na de scheiding kwam ze Jan Bleeker tegen. Gelukkige jaren volgden. Wat waren ze blij met elkaar. Samen naar de bridge. Op hun stekkie, aan de Rietktraag 21, gek op haar buurtjes, haar i pad ( 86 ). Ans op haar stoel,  waar geknuffeld en geluisterd werd en advies gegeven. Ans was trots op haar kinderen, de dochters van Jan, kleinkinderen en achterkleinkinderen en die trots was wederzijds.

aap

Jaap Molenaar                               26-06-2024

Ik laat je los, keer op keer, telkens weer een beetje meer. Jaar na jaar een pas opzij, steeds verder af, maar eeuwig dichtbij.

Jaap is geboren op 14 december 1933. Zijn moeder en Vijf zussen waren dol op hun jongste en hij werd door dan ook liefdevol verwend. Zo had het gezin Molenaar een agrarisch bedrijf in tulpen en kool. Jaap leerde al jong de fijne kneepjes van het tuindersvak. Op een familiefeest ontmoette hij Coba. Hun liefde werd bezegeld met een huwelijk en drie kinderen. Ze woonden  eerst op Kerkbuurt, maar na  de verkoop van hun land in een nieuw  gebouwd huis aan de Sportlaan. Jaap kaartte graag.  Deze kaartavonden waren meer dan alleen een spel; een bron van vreugde, vriendschap en gezelligheid, ontspanning en plezier. Muziek was een diepe passie, maar liefst 60 jaar lid van het gemengde koor en het fanfare. Ieder jaar ging het gezin op vakantie met Klaas en Luus , nadat de bollen waren  gepeld en de piepers van het land. Zoon Piet zette het familiebedrijf voort en Jaap bleef actief betrokken. De liefde voor

het land en de gewassen was belangrijk voor hem. Zijn kleinkinderen brachten een glimlach op zijn gezicht en vervulden zijn leven met vreugde, een liefdevolle en betrokken opa. Na de verhuizing naar het Sint Jozefpark kwam snel het overlijden van Coba, een zware klap voor Jaap. Hij pakte de draad weer op tot zijn gezondheid hem in de steek liet en hij naar Magnushof moest verhuizen. Daar waardeerden  ze zijn levendige persoonlijkheid en bracht hij veel vreugde en energie op de afdeling. Jaap overleed op 91jarige leeftijd, zijn kinderen zijn hem dankbaar voor de mooie momenten en de liefdevolle herinneringen die hij hen heeft nagelaten.

[

Greet Bleeker-Strooper                        02-06-2024

Margaretha Cornelia Bleeker-Strooper. Liefste vrouw, lieve mam en oma, dapper mens, je hebt je strijd gestreden. Niemand van ons, alleen God weet wat je hebt geleden. Al je pijnen zijn voorbij, rust maar zacht lieverd, we laten

je nu gaan. Greet, lieve vrouw, moeder, oma,buurvrouw en vriendin. Geboren en getogen in Tuitjenhorn en heeft hier altijd gewoond. Ze was een bezige, lieve en goede vrouw, een mooi mens. Centraal stond bij Greet altijd het sociale aspect en de menselijke maat.

Met haar levenslange vriendinnen heeft ze  mooie reizen en dagjes uit beleefd. Samen met Klaas op de fiets naar Santiago di Compostella en naar Rome. Greet had vele kwaliteiten en was een fijne collega in het gemeentehuis. Als uitvaartbegeleidster was ze een grote steun voor de families. Ze was graag onder de mensen en betekende veel voor mensen om haar heen. Ze had plezier in het leven, was altijd opgewekt en stak de handen uit de mouwen als dit nodig was. Ook wist ze opbeurende en troostende woorden te vinden voor ieder die dat nodig had en probeerde ze altijd het positieve ervan in te zien. Het geloof heeft altijd een belangrijke rol gespeeld bij Greet. Greet was een bijna onmisbare vrijwilligster voor deze kerk.  Lectrice , gastvrouw,  secretariaat, het zesde bestuurslid !  De organisatie van de vrijdagvieringen in het St.Jozefpark, met daarna natuurlijk koffie drinken was helemaal door haar opgezet en uitgevoerd. Greet is regelmatig in Lourdes geweest. Ook was ze bestuurlid bij de Stichting Vrienden van Joseph.  Greet heeft in 2014 een Koninklijke onderscheiding ontvangen. Haar aanwezigheid wordt enorm gemist door haar dierbaren en door de gemeenschap. Dankbaar zijn we voor de vele mooie herinneringen die ze ons nalaat en ons kracht geven.

color=”#555555″]G[/dropcap]reet

 

im

 

Wim Dekker                                              29-05-2024

Rustig ben je van ons weggegaan. Maar je grote inzet en levensblijheid is wat in onze herinnering blijft. Broer zwager en oom. Wim is geboren op 7dec. 1932 als vierde kind in Heerhugowaard. Op zijn 13^e ging hij werken in de tuinbouw, later bij een aannemer. Wim  kreeg een oogje op zijn buurmeisje Dora Stevers ze trouwden  en gingen in Dirkshorn wonen waar hun zoon Johan is geboren.

Wim is actief geweest in de voetbal vereniging, de rommelmarkten en veel activiteiten die rondom het plein werden georganiseerd. 58 jaar was Wim lid  van het fanfare korps Hildegardes. . Op de kleine en  later op de grote trom. Hij  miste geen oefenavond. Dit is bekroond met het Ere lidmaatschap Op zijn 58^e kon Wim dankbaar met pensioen gaan. Tijd voor zijn groente tuin. In 1999 is Dora plotseling overleden dat was een grote schok voor Wim en Johan. Maar samen hebben ze het goed opgepakt. Wim was ook een echte familieman ,stond voor iedereen klaar, je kon altijd een beroep op Wim doen. In  2017 is hun zoon Johan plotseling overleden, een grote schok voor Wim.  Toen het voor Wim niet meer mogelijk was om thuis te wonen is hij eind  2021 verhuisd naar Het Max Plazier Huis in Schagenbrug waar hij liefdevol verzorgd is.  Rust zacht Wim.

 

ruus

In Memoriam Truus Quant 23-02-2024

 Truus Quant  

Truus is geboren op 20 Juni 1946 en is opgegroeid in de Krankhoorn in een muzikale familie en was een van 10 kinderen. Doordat haar moeder Duits was, groeide zij op met Duitse muziek / Slagers. Truus wilde kapster worden, maar was nog te jong voor de kappersschool, daarom is ze toen gaan werken als interieurverzorgster in Bergen. Op 16 jarige leeftijd ontmoette zij Kees. Na een verkeringsperiode van 5 jaar, trouwde ze in 1966 met elkaar. De kinderen kwamen. Op 36 jarige leeftijd kreeg Truus een beroerte waardoor zij een verlamming aan haar rechterzijde kreeg. Na een periode in het ziekenhuis en revalidatiecentrum keerde zij weer terug naar haar gezin. Vanaf die tijd moest zij leren leven met een beperking. Dit moet een hele moeilijke tijd voor haar zijn geweest. Door haar beperking kreeg ze een aangepaste fiets met 3 wielen. Deze fiets was heel belangrijk voor haar, want deze fiets gaf haar vrijheid en maakte haar onafhankelijk. Na de scheiding is ze gaan wonen in de Willem Dekkerstraat. Ze heeft hier met veel plezier gewoond.

 Truus had vele hobby’s zoals handwerken, puzzelen, handwerken zingen, tv kijken en heeft zij 40 jaar gezongen bij D`CYMO. Truus was  een goed mens, positief, bescheiden en dankbaar voor kleine dingen. Een  pietje precies maar zeker ook kritisch. Ze dacht altijd goed om zichzelf. Truus was een lieve en trotse oma,  kleinkinderen wat een rijkdom. Dankzij hulp van vele lieve mensen om haar heen heeft zij altijd zelfstandig aan de WD ( Willemdekkerstraat) kunnen wonen. Samen met Anique haar dochter en hartsvriendin heeft ze veel leuke dingen gedaan, wat hebben ze veel gelachen. Truus deed altijd haar best om er te zijn, maar dit veranderde eind vorig jaar. Ze zat niet lekker in haar vel, had minder energie, geen honger en smaak. 24 Januari op de verjaardag van Anique belandde Truus in het ziekenhuis en die dag werd bekend dat ze ongeneeslijk ziek was. Truus was zwakker geworden en mede door haar handicap had zij  24 / 7 zorg nodig en kregen wij de keuze naar huis of het Hospice. Truus was vastbesloten dat ze naar het Hospice wilde want ze wilde ons niet belasten met haar zorg en in het Hospice was ze helemaal op haar plek met de juiste zorg en kennis in huis. Ze genoot van de goede zorgen van alle aandacht en bezoekjes van dierbaren. Ze vond het erg jammer dat haar niet langer was gegund. Vol bewondering,  hoe positief, dapper en moedig Truus  met haar laatste levensfase om ging.  Wij zijn dankbaar voor de mooie momenten samen, die ze ons nog heeft gegeven. Truus geloofde dat daarboven iets was… en we hopen dat het waar is… en dat zij daar boven al haar geliefde mensen die ze zo miste weer terugziet. Dankjewel dat je zo’n lieve moeder, schoonmoeder  en lieve trotse oma bent geweest. 

iny

Tiny Schilder-Pater                      12-02-2024

Geschreven door haar dochter.  Omdat er liefde is is er geen voorbij.

Lieve mam, terugkijken in de tijd zijn er veel mooie momenten geweest. Toen we klein waren iedere bouwvak, zodra het bollenpellen achter de rug was, gingen we naar het strand in Petten. Bepakt en bezakt werden we allemaal in de auto gepropt en daar gingen we. Broodjes en drinken mee, evenals het garnalennet, de emmertjes met schepjes, windscherm, kleedje om te zitten. Het leek wel of we een week weg gingen. Instuif dat was het ook bij ons. Vrienden van ons kwamen over de vloer. Wat vond je dat gezellig, Ook voor pap, want ja,  mam was in de avond aan het werk. Samen klaverjassen en hartenjagen. Na je werk schoof je  gezellig aan.De tuinoogsten deden we vaak met zijn allen want  je at er ook het hele jaar van.Krantenvouwen die pap dan weer wegbracht, Fotoos : tja  die nam jij altijd.Boeken vol, maar fotoos met jouw erop zijn op een hand te tellen. Jullie zijn samen de kermisjeugdvis wedtrijden gaan organiseren en die zijn nog steeds een groot succes. Zo heb je ook voor alle kleinkinderen een trui gebreid met hun naam erop. Mam, altijd aan het werk. We  zijn blij dat we nog lang van je hebben mogen genieten. Het is goed mama.  De tijd is aangekomen dat jij naar je geliefde moeder Anna mag gaan. Wat heb je daarnaar verlangd.

ram

Bram Tijm               Gerbrandus Simon Tijm geboren 9-10-1933 Het parelsnoer dat is er nog, maar vader is niet meer. Bram komt uit een tijd waarin: eert u vader en moeder hoog in vaandel stond. Geboren in Kalverdijk. Ze hadden het niet breed maar het was een warm gezin. Toen hij zeven was brak de oorlog uit, een spannende tijd met traumatische ervaringen waardoor bij Bram het stotteren is ontstaan. Hij noemde het zijn handicap maar het wonder was dat hij met zingen niet stotterde, daarom zong hij graag. Luus kwam als 16 jarig meisje helpen in het gezin en de vonk sloeg over. Ze trouwden en kregen vier kinderen die allemaal werden ingezet op het tuinders bedrijf. 11 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen volgden. De kleinkindereen Melissa en Bram groeiden vlakbij opa op en hij vond het prachtig om ze zo vaak mee te mogen maken. Zingen deed hij niet alleen op feestjes, maar ook in de kerk zong hij het hoogste lied. De laatste jaren vond hij het soms moeilijk om ouder te worden. Onverwacht belandde Bram op de EHBO, hij was zieker dan verwacht. 90 jaar, hij wilde het leven niet los laten maar hij  had geen keus. Lieve pap we hebben je laten gaan. Hopelijk naar een plek waar iedereen op je wacht die jij in je lange leven gedag hebt gezegd.

ees

IN MEMORIAM PAP KEES 23-09-2023

 Kees Mooij  Hoe gaat het Pap?    Goed….  Dat is wat hij altijd zei. Kees is geboren op 27 maart 1941  aan de Sportlaan in Tuitjenhorn. Hij was de negende uit het gezin van 13 kinderen. Hoewel hij opgegroeide in een tuindersfamilie, ambieerde hij het timmer-vak en heeft vele jaren als timmerman gewerkt bij Bouwbedrijf Duin. Hij ontmoette Truus in de Krankhoorn en trouwde later. Samen kregen zij drie kinderen Erik, Anique en Daniel. Kees werkte zes dagen en Truus  zorgde voorde kinderen en de huishouding.  In de Stiegerstraat bouwde hij hun eigen huis. In 1983 kregen Truus, Anique en Daan ( een ernstig auto ongeluk.  Een tijdje later kreeg Truus een beroerte en moest leren leven met een handicap.  Helaas liep na 24  jaar hun huwelijk stuk. Daan bleef bij Kees wonen en Anique verhuisde samen met haar moeder naar de Willem Dekkerstraat. Bij beide ouders kwamen ze graag en waren ze zeer welkom. Kees was handig en sportief, Wat zijn ogen zagen maakte zijn handen. Kees was altijd te vinden in zijn schuur en was altijd bezig, zo maakte hij zelf priksleeën en heeft jaren schaatsen geslepen voor vele mensen in het dorp. Kees had vele hobby’s zoals priksleeën, motorrijden, tuinieren en was erg sportief zo heeft hij jaren bij Nova hardgelopen en deed mee met beddenracen. 25 jaar geleden kwam en bleef Loes in zijn leven. Toen de laatste jaren de zorgbehoefte van Kees groter werd, kreeg hij naast de beroepszorg, ook heel veel mantelzorg van Anique, waardoor de hele sterke emotionele band tussen Pap en Anique nog sterker werd.  Kees, was erg op zichzelf en was een bescheiden man en een man met weinig woorden. Hoe gaat het Pap…. Goed.   Op zijn laatste dag, “hoe gaat het pap?” , Toen zei hij …redelijk…We bedanken hem voor alles wat hij voor ons heeft betekend. 

 

          

an

In januari van dit jaar werd per toeval bij Jan een vlekje op zijn alvleesklier gevonden. Jan zei direct; ik heb een mooi leven gehad en berustte in zijn lot. Afscheid nemen bij leven, dat heeft hij heel bewust met zijn gezin gedaan. Zijn “in memoriam” heeft hij zelf geschreven.

Als 11e kind in ons gezin werd ik als “nakomertje” geboren op 5 april 1945.

Alhoewel ik een tuinderskind was, was een plek op de akker niets voor mij. In 1965 vond ik een aansprekende baan bij het Proefstation waar ik proeven heb gedaan met o.a. andijvie, wortelen, asperge en rabarber. Na mijn trouwen in 1971 met Tiny, ben ik in 1972 gestart als bibliothecaris bij de gemeente Alkmaar waar ik 31 jaar met plezier en inzet heb gewerkt.

Na ons trouwen werden kort na elkaar onze dochters Monique, Esther en Wendy geboren. Het was een mooie en drukke tijd naast alle bestuurlijke taken die ik toen had. 7 prachtige kleinkinderen waren ons gegund. Wat hebben we van ze genoten.

Na mijn vervroegd pensioen in 2007 hebben Tiny en ik heel veel gereisd. Naast m’n eigen tuin was sporten mijn andere passie.

Er is nu een einde gekomen aan een rijk en boeiend leven en blijven de herinneringen achter van wie ik was en wat ik zoal heb gedaan in de afgelopen 78 jaar. Ik heb veel mooie hoogtepunten meegemaakt. Als trotse vader en opa laat ik een heel betrokken en mooi gezin achter. Tiny en onze dochters hebben de fase van ziek zijn voor mij tot een feestje gemaakt. Ik heb het geluk gehad dat ik heel veel van de wereld heb mogen zien. Hier ligt een gelukkig mens die afscheid neemt van heel veel dierbaren.

rie

Arie is geboren 27 juni 1955 in Noord-Scharwoude. Hij zat op school bij de nonnen en na de lagere school ging hij naar de LTS. Daar waren veel pesterijen en dat heeft Arie gevormd. Toen hij later zelf lesgaf werd geen pesterijen geduld. Hij ging naar de bedrijfsschool bij Hoogovens. Daar heeft hij veel geleerd en nieuw contacten opgebouwd. Na 10 jaar koos hij voor een lerarenopleiding. Hij heeft 40 jaar met veel plezier en grote inzet op de bedrijfsschool lesgegeven.

In 1978 trouwden hij met Nellie en ze gingen wonen aan de Dorpsstraat in Tuitjenhorn waar hun 2 kinderen geboren zijn. Later maakte ze de overstap naar een vrijstaand huis, Arie volgde een cursus glas-in-lood en kon alvast wat ramen maken. De afwerking van het huis heeft hij helemaal zelf gedaan.

Arie was een man waar de kinderen en iedereen op kon bouwen. Ook voor zijn 5 kleinzonen had hij alle tijd en gingen ze samen oppassen. Arie genoot van de mooie reizen en kleine uitstapjes.

In 2020 openbaarde de ziekte zich. Ze hoopte nog op een mooie tijd na zijn pensioen, maar dat liep anders. Samen met zijn gezin hebben ze nog leuke dingen ondernomen, zoals naar de Efteling. Het koste hem moeite, maar dat liet hij niet merken.

Arie was ontzettend sterk, maar de ziekte had hem ingehaald. De laatste weken samen met zijn gezin, zijn er nog mooie gesprekken gevoerd en vele liefdevolle momenten geweest. Bedankt dat we een stukje mee mochten lopen op het pad van jouw leven, Arie, Bedankt.

 

neke

Ineke werd geboren aan de Sportlaan 3 in Tuitjenhorn als oudste dochter van Joop en Jopie Broersen-van der Berg. ze hadden een liefdevol, hardwerkend gezin. Haar ouders hadden een bedrijf, zaadhandel Broersen, waar zij en ook de andere kinderen van jongs af aan al meehielpen.

Ze had op jonge leeftijd al een groot verantwoordelijkheidsgevoel, een karaktereigenschap waarmee ze de rest van haar leven opviel.

In 1969 trouwde ze met Johan Deutekom en het jonge stel settelde zich in Schagen, waar ook hun drie kinderen Peter, Marjoke en Rik werden geboren. In 1978 keerde het gezin terug naar Tuitjenhorn waar ze in de Kuiperstraat gingen wonen.

Haar man Johan runde jarenlang een Fiat garage in Schagen en Ineke was de drijvende kracht achter de Bowling Schagen, waar ze 43 jaar sturing aan heeft gegeven. Een altijd druk, hardwerkend, maar mooi leven. Samen met Johan heeft Ineke enorm genoten van het skiën in Oostenrijk en hebben ze mooie camperreizen gemaakt, enorm genoten heeft ze ook van haar 11 kleinkinderen en haar familie. Iedereen was altijd welkom. Het echte leven, zo zei Ineke, zit hem echt in de kleine dingen, in het dagelijks leven. Daar genoot ze nog het allermeest van. Dat Ineke mogen ruste in vrede.

arie

Marie is geboren op 8 januari 1938 op de Koorndijk in Tuitjenhorn. Ze kwam uit een gezin van 9 jongens en 3 meiden. Helaas overleed naar jongste zus met 9 maanden en zo werd zij de jongste spruit van het gezin. Ze kon goed leren maar Oma Kruijer kon haar thuis niet missen in de huishouding en ging ze thuis aan het werk.

Op 20-jarige leeftijd kreeg ze verkering, na 3 jaar trouwden ze en gingen in Koedijk wonen waar 3 kinderen geboren werden. Later verhuisden ze naar Sint Maarten. Daar werd de laatste geboren.

Ze was erg muzikaal, ze speelde piano en had een grote passie voor zingen. Ze zat op het kerkkoor en ging daar altijd met veel plezier naar toe. Dat heeft ze heel lang volgehouden, ook toen ze niet meer goed uit haar woorden kon komen, met zingen ging dat wel. Later zong ze met regelmaat liedjes van vroeger mee op haar manier, dit hield ze vol tot haar dood.

Ze was erg zorgzaam, bij ziek en zeer stond ze klaar met een geraspt appeltje. Deze zorgzaamheid sloeg ook wel eens over naar bezorgdheid. Als de kinderen later na het stappen te laat thuiskwamen werd dat niet op prijs gesteld.

Nadat het thuis niet meer ging vanwege haar dementie ging ze wonen bij woonzorggroep Samen in Nieuwe Niedorp, daar heeft ze 4 ½ jaar gewoond.

Na haar dood was er opluchting, omdat het voor haar voorbij was. Ze had geen pijn meer en ze is altijd tevreden is gebleven.

Je bent altijd een lieve moeder en oma geweest, tot het einde aan toe. Rust zacht en doe de groetjes aan pap en Mark.

Dinsdagmorgen is ons het bericht ter ore gekomen dat Pater Gerard Remmers na een kort ziekbed is overleden. Onderstaande app is de laatste app die pater Gerard Remmers aan ons stuurde.

Lieve mensen. Alles is in een stroomversnelling geraakt. Nu al hospice. Mijn leven is een mooi leven mogen zijn. Graag had ik nog veel voor Tuitjenhorn gedaan maar dat mocht niet zo zijn. Bedankt voor alle vertrouwen dat jullie mij in die tijd schonken. Een warme groet Gerard

Zaterdagmiddag, 25 februari aanvang 14:00 is de uitvaart in de Kloosterkerk te Nieuwe Niedorp. We hebben Pater Gerard Remmers ervaren als een betrouwbare aimabele Goede Herder.

Eind november heeft hij zichzelf met een persoonlijk bericht aan ons voorgesteld. Dit bericht kunt u teruglezen door op deze link te klikken: LINK