“Uitvaart de heer Jacobus Dekker “,

Informatie:

driaan

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Adriaan gepubliceerd.

aap

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Jaap gepubliceerd.

reet

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Greet gepubliceerd.

im

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Wim gepubliceerd.

ruus

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Truus gepubliceerd.

ram

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Bram gepubliceerd.

ees

Na de Allerzielenviering op 2 november 2024 wordt het i.m. van Kees gepubliceerd.

an

In januari van dit jaar werd per toeval bij Jan een vlekje op zijn alvleesklier gevonden. Jan zei direct; ik heb een mooi leven gehad en berustte in zijn lot. Afscheid nemen bij leven, dat heeft hij heel bewust met zijn gezin gedaan. Zijn “in memoriam” heeft hij zelf geschreven.

Als 11e kind in ons gezin werd ik als “nakomertje” geboren op 5 april 1945.

Alhoewel ik een tuinderskind was, was een plek op de akker niets voor mij. In 1965 vond ik een aansprekende baan bij het Proefstation waar ik proeven heb gedaan met o.a. andijvie, wortelen, asperge en rabarber. Na mijn trouwen in 1971 met Tiny, ben ik in 1972 gestart als bibliothecaris bij de gemeente Alkmaar waar ik 31 jaar met plezier en inzet heb gewerkt.

Na ons trouwen werden kort na elkaar onze dochters Monique, Esther en Wendy geboren. Het was een mooie en drukke tijd naast alle bestuurlijke taken die ik toen had. 7 prachtige kleinkinderen waren ons gegund. Wat hebben we van ze genoten.

Na mijn vervroegd pensioen in 2007 hebben Tiny en ik heel veel gereisd. Naast m’n eigen tuin was sporten mijn andere passie.

Er is nu een einde gekomen aan een rijk en boeiend leven en blijven de herinneringen achter van wie ik was en wat ik zoal heb gedaan in de afgelopen 78 jaar. Ik heb veel mooie hoogtepunten meegemaakt. Als trotse vader en opa laat ik een heel betrokken en mooi gezin achter. Tiny en onze dochters hebben de fase van ziek zijn voor mij tot een feestje gemaakt. Ik heb het geluk gehad dat ik heel veel van de wereld heb mogen zien. Hier ligt een gelukkig mens die afscheid neemt van heel veel dierbaren.

rie

Arie is geboren 27 juni 1955 in Noord-Scharwoude. Hij zat op school bij de nonnen en na de lagere school ging hij naar de LTS. Daar waren veel pesterijen en dat heeft Arie gevormd. Toen hij later zelf lesgaf werd geen pesterijen geduld. Hij ging naar de bedrijfsschool bij Hoogovens. Daar heeft hij veel geleerd en nieuw contacten opgebouwd. Na 10 jaar koos hij voor een lerarenopleiding. Hij heeft 40 jaar met veel plezier en grote inzet op de bedrijfsschool lesgegeven.

In 1978 trouwden hij met Nellie en ze gingen wonen aan de Dorpsstraat in Tuitjenhorn waar hun 2 kinderen geboren zijn. Later maakte ze de overstap naar een vrijstaand huis, Arie volgde een cursus glas-in-lood en kon alvast wat ramen maken. De afwerking van het huis heeft hij helemaal zelf gedaan.

Arie was een man waar de kinderen en iedereen op kon bouwen. Ook voor zijn 5 kleinzonen had hij alle tijd en gingen ze samen oppassen. Arie genoot van de mooie reizen en kleine uitstapjes.

In 2020 openbaarde de ziekte zich. Ze hoopte nog op een mooie tijd na zijn pensioen, maar dat liep anders. Samen met zijn gezin hebben ze nog leuke dingen ondernomen, zoals naar de Efteling. Het koste hem moeite, maar dat liet hij niet merken.

Arie was ontzettend sterk, maar de ziekte had hem ingehaald. De laatste weken samen met zijn gezin, zijn er nog mooie gesprekken gevoerd en vele liefdevolle momenten geweest. Bedankt dat we een stukje mee mochten lopen op het pad van jouw leven, Arie, Bedankt.

 

neke

Ineke werd geboren aan de Sportlaan 3 in Tuitjenhorn als oudste dochter van Joop en Jopie Broersen-van der Berg. ze hadden een liefdevol, hardwerkend gezin. Haar ouders hadden een bedrijf, zaadhandel Broersen, waar zij en ook de andere kinderen van jongs af aan al meehielpen.

Ze had op jonge leeftijd al een groot verantwoordelijkheidsgevoel, een karaktereigenschap waarmee ze de rest van haar leven opviel.

In 1969 trouwde ze met Johan Deutekom en het jonge stel settelde zich in Schagen, waar ook hun drie kinderen Peter, Marjoke en Rik werden geboren. In 1978 keerde het gezin terug naar Tuitjenhorn waar ze in de Kuiperstraat gingen wonen.

Haar man Johan runde jarenlang een Fiat garage in Schagen en Ineke was de drijvende kracht achter de Bowling Schagen, waar ze 43 jaar sturing aan heeft gegeven. Een altijd druk, hardwerkend, maar mooi leven. Samen met Johan heeft Ineke enorm genoten van het skiën in Oostenrijk en hebben ze mooie camperreizen gemaakt, enorm genoten heeft ze ook van haar 11 kleinkinderen en haar familie. Iedereen was altijd welkom. Het echte leven, zo zei Ineke, zit hem echt in de kleine dingen, in het dagelijks leven. Daar genoot ze nog het allermeest van. Dat Ineke mogen ruste in vrede.

arie

Marie is geboren op 8 januari 1938 op de Koorndijk in Tuitjenhorn. Ze kwam uit een gezin van 9 jongens en 3 meiden. Helaas overleed naar jongste zus met 9 maanden en zo werd zij de jongste spruit van het gezin. Ze kon goed leren maar Oma Kruijer kon haar thuis niet missen in de huishouding en ging ze thuis aan het werk.

Op 20-jarige leeftijd kreeg ze verkering, na 3 jaar trouwden ze en gingen in Koedijk wonen waar 3 kinderen geboren werden. Later verhuisden ze naar Sint Maarten. Daar werd de laatste geboren.

Ze was erg muzikaal, ze speelde piano en had een grote passie voor zingen. Ze zat op het kerkkoor en ging daar altijd met veel plezier naar toe. Dat heeft ze heel lang volgehouden, ook toen ze niet meer goed uit haar woorden kon komen, met zingen ging dat wel. Later zong ze met regelmaat liedjes van vroeger mee op haar manier, dit hield ze vol tot haar dood.

Ze was erg zorgzaam, bij ziek en zeer stond ze klaar met een geraspt appeltje. Deze zorgzaamheid sloeg ook wel eens over naar bezorgdheid. Als de kinderen later na het stappen te laat thuiskwamen werd dat niet op prijs gesteld.

Nadat het thuis niet meer ging vanwege haar dementie ging ze wonen bij woonzorggroep Samen in Nieuwe Niedorp, daar heeft ze 4 ½ jaar gewoond.

Na haar dood was er opluchting, omdat het voor haar voorbij was. Ze had geen pijn meer en ze is altijd tevreden is gebleven.

Je bent altijd een lieve moeder en oma geweest, tot het einde aan toe. Rust zacht en doe de groetjes aan pap en Mark.

Dinsdagmorgen is ons het bericht ter ore gekomen dat Pater Gerard Remmers na een kort ziekbed is overleden. Onderstaande app is de laatste app die pater Gerard Remmers aan ons stuurde.

Lieve mensen. Alles is in een stroomversnelling geraakt. Nu al hospice. Mijn leven is een mooi leven mogen zijn. Graag had ik nog veel voor Tuitjenhorn gedaan maar dat mocht niet zo zijn. Bedankt voor alle vertrouwen dat jullie mij in die tijd schonken. Een warme groet Gerard

Zaterdagmiddag, 25 februari aanvang 14:00 is de uitvaart in de Kloosterkerk te Nieuwe Niedorp. We hebben Pater Gerard Remmers ervaren als een betrouwbare aimabele Goede Herder.

Eind november heeft hij zichzelf met een persoonlijk bericht aan ons voorgesteld. Dit bericht kunt u teruglezen door op deze link te klikken: LINK

eertruida

Ze is geboren in Tuitjenhorn op een boerderij als oudste van 6 kinderen. Ze had daar een geweldige jeugd met veel gezelligheid. Toen ze een jaar of 20 was ontmoette ze haar man. In 1955 trouwden ze en gingen op het Rijpje wonen, waar zijn hun 4 kinderen geboren zijn.

Ze was altijd heel lief en zorgzaam voor haar gezin en veel gezelligheid in huis. Ze was af en toe wel streng, maar met de jaren werd dat minder.

3 keer per jaar gingen ze een dagje weg met het gezin 1 dag naar het Pettemer meer, 1 dag naar het strand en 1 dag naar de klimduin.

Nadat de kinderen uitvlogen gingen ze samen dagjes fietsen naar Heemskerk of Den Helder

Ze gingen ook vakantie vieren in eigen land en later ook naar het buitenland daar genoten ze erg van.

Helaas overleed haar man in 2004 na een ziekbed van anderhalf jaar, ze heeft hem altijd verzorgd die tijd en miste hem erg na zijn overlijden. Nadat ze niet meer zelfstandig kon wonen verhuisde ze naar de Trambaan in Nieuwe Niedorp, waar ze in huiselijke kring werd opgenomen.

hijs

Thijs is geboren op 13 december 1925 aan de Dorpstraat in Tuitjenhorn als oudste van 6 kinderen. Na de lagere school ging hij 1 dag in de week naar de tuinbouwschool en de rest werkte hij bij zijn vader.

Op zijn 19e ging hij studeren bij de Salesianen van Don Bosco met de bedoeling om missionaris te worden. Een eer om hier heen te mogen, maar ook zware tijden omdat hij niet de kwaliteiten had voor deze studie. Vooral de talen kon hij niet goed, het West-Fries ging hem wel goed af, helaas zat dat niet in het pakket. Na 10 jaar gestudeerd te hebben was het klaar, terug naar huis en de volgende dag stond hij alweer op het land.

Hij kreeg verkering met Ank Karsten en in 1958 zijn ze getrouwd. Ze gingen wonen in een nieuw huis, helemaal in het toen afgelegen Rijpje. Ze kregen vijf kinderen.

Ze hadden niet veel, maar ze waren samen sterk. Hij kreeg last van zijn rug en ging over van akkerbouw op glasbouw. Samen hebben ze veel werk verzet. Ook toen de kassen werden verhuurd aan Bejo.

Vele kilometers heeft hij gefietst na zijn werkzame leven. Hij zag niemand, maar hij vond het prachtig.

Ze verhuisden naar de Manusveert en hij fietste elke dag naar zijn oude stekje aan de Rijperweg.  Toen dat niet meer ging, verhuisden ze naar St Jozefpark en hier hebben ze heerlijk gewoond.

De gezondheid ging achteruit. Hij is bediend door pastoor Tilma in bijzijn van zijn hele gezin. Dat vond hij heel mooi.

Via Magnushof verhuisden ze samen naar de Bron in Schagen. Daar begon hij aan zijn laatste reis.

Op zijn 97^e gaf hij in een speech aan heel dankbaar te zijn dat hij dit mocht meemaken met zijn mooie vrouw en zijn kinderen. 5 mooie mannen waar 5 mooie vrouwen bij kwamen met 9 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen. Allerlei karakters, die als het er op aankomt elkaar steunen, samen sterk zijn, en zo is het gegaan, zei hij.

inie

Tinie is op 3 februari geboren in Warmenhuizen als 5^e in een gezin van 10, 5 jongens en 5 meiden.

Ze runde het gezin samen met haar broer Klaas. En ze was de oogappel van haar vader, hij noemde haar Tiensjen.

Ze trouwde in 1966 met Piet Blokdijk en kregen 2 kinderen, Mats en Angelique.

Samen met Piet hebben ze 10 jaar de Cocobar in Warmenhuizen gehad, waar ze mooie tijden gekend hebben. Later gingen ze terug naar Kalverdijk, waar ze een nieuw huis hadden met koeien en schapen.

Tinie werkte 25 jaar bij de thuiszorg en paste met heel veel liefde op haar kleinkinderen.

Piet werd ziek en ze heeft de zorg voor hem op zich genomen. Zelf kreeg ze longkanker, waarvan ze genas.

December 2022 is ze in het ziekenhuis beland, de kanker was weer terug, maar nu overal.

29 december kwam ze weer thuis op Kalverdijk 20, moegestreden, ze kon niet meer, de dag daarna is ze overleden.

an

De laatste periode… we doen geen levensloop, maar door de verhalen ontstond er toch een levensloop, die jou gevormd heeft, die de kinderen en kleinkinderen vormt.

Hoe je opgroeide op de boerderij met je broers, je was een moederskind. Je ging leren, ontmoette Ria, trouwde en vertrok naar Dronten. Je gaf daar je gezin, je werk en je politieke carrière vorm.

Verhalen over hoe sterk je was, hoe je eindeloos kon houthakken.

Heel indrukwekkend voor een kind, hoe je ons met 1 hand kon optillen, hoe je verbonden was met de natuur om je heen, de tuin, de zee en hoe je ging schaatsen als het kon.

Maar ook gesproken over hoe Meneer Parkinson ongevraagd het leven met jou kwam delen en je gaf het een plek in je leven. Je paste je met grote bewondering steeds weer aan, aan de nieuwe situatie. Je bleef het mooie en waardevolle zien, bleef genieten en je klaagde nooit.

Verhalen over hoe je mensen voor je wist te winnen met je charme, je pretogen, je glimlach.

Een man om van te houden, en wat was het makkelijk om van je te houden, je verlangde niets, genoot van elk samenzijn met de mensen die je dierbaar waren en was dankbaar voor alle liefde die op je pad kwam.

at

Wat is het snel gegaan. 23 oktober vierde Aat nog haar 88^e verjaardag. Ze begon erg af te vallen en werd zwakker. Na onderzoek kwam uit dat ze uitgezaaide kanker had. We hoopten nog op een mooie tijd. Het werden helaas maar 4 weken.

Aat is geboren op 23 oktober 1934 op Kalverdijk in een gezin van 7 kinderen. Ze verhuisden naar een boerderij aan de Dorpsstraat in Tuitjenhorn. Daar hebben ze ook de oorlog meegemaakt. Ze hadden het niet slecht, moeder bakte zelf brood en ze hadden kaas en yoghurt van de koe.

Ze kon goed met naald en draad omgaan en heeft op de modevakschool in Arnhem gezeten waar ze op kamers woonde. Later heeft ze op de naaischool in Langedijk gewerkt en daarna begon ze haar eigen naaischool in het Pastronaat, nu het Ahoj.Ze kreeg verkering met Rein en na 6 jaar trouwden ze in 1962. Ze gingen wonen aan de Dorpsstraat waar ze altijd gewoond hebben. Ze kregen 2 kinderen en later nog 2 kleinkinderen.

Aat heeft jaren op het kerkkoor gezeten en ook koperpoetsen en schoonmaken hier in de kerk.

Op 1 maart waren ze 60 jaar getrouwd en dat is nog mooi gevierd in het Ahoj. We dachten dat ze wel 100 zou worden maar helaas.

Wat hadden we het mooi samen, bedankt voor alle

na

Moge er in God volop licht zijn voor: Ina Strooper-Borst

Ina is geboren op 14 januari aan de Dorpsstaat in Tuitjenhorn in een gezin van 8 kinderen. Ze groeide op op een boerderij en daar was het aanpakken geblazen.

Ze had graag willen doorleren, maar was nodig op de boerderij of bij familie als er iemand werd geboren.

In 1958 trouwde ze met Ris en had genoeg aan haar eigen gezin, waar 5 kinderen geboren werden. Ze hield veel van reizen, maar kreeg vader Ris vaak niet mee.

In 1985 kochten ze het huis van opa en oma Borst, weer terug op haar geboorteplek. De kinderen vlogen uit en ze kreeg meer tijd voor haar hobby’s, handwerken, fietsen, de tuin en helpen met de schapen.

Niet alles was rozengeur en maneschijn. Het overlijden van Edith en later Ris was een grote klap. Ze pakte het leven weer op met behulp van haar gezin en vrienden.

Nadat ze haar heup brak werd het steeds moeilijker om het huis en de tuin bij te houden. Ze kreeg hulp, maar wilde niet afhankelijk zijn. Verhuizen naar St Jozefpark viel haar zwaar. Ze wist dat het beter was, maar ze miste de ruimte om haar heen.

Na verloop van tijd kreeg ze het er naar haar zin. Na weer een heupbreuk en ziekte werd ze nog minder mobiel totdat ze op bed belande. Er was steeds 1 van de kinderen of kleinkinderen bij haar, wat nog mooie gesprekken met elkaar gaf.

De koek was op, een mooi leven gehad, ze zou het zo weer overdoen. Ze wilde naar Ris. Goede reis, het is goed zo.

ose

José van Mastrigt- van der Vliet

José is geboren op 6 november 1955 als enig kind van het echtpaar van der Vliet-Zijp in Sint Maarten. Op haar 12e werd ze aangereden door een auto en verbrijzelde haar been. Ze hield hier een enorme angst voor auto’s aan over. Ze heeft later wel haar rijbewijs gehaald maar durfde daarna niet zelf te rijden.

In 1975 ontmoette ze Huib in de André bar in Schagen. Al snel moest Huib in dienst en hij dacht: ‘dan is het wel snel over’, maar de verkering bleef aan, ook na een jaar in Duitsland.  Ze hebben elkaar veel brieven geschreven en die zijn er allemaal nog.

Ze trouwden in 1978 en gingen wonen in Sint-Maarten. Daar is Shanna geboren, ook zij groeide op als enige dochter. Later verhuisden ze naar de Regenboog in Tuitjenhorn.

Jose was enorm zorgzaam, hield van haar huishouden maar ook van gezelligheid en feestjes. Ze was vrolijk en praatte graag met iedereen. Haar grote passie was naast fietsen, op reis gaan. Ze was gelukkig niet bang om te vliegen of met een bus mee te gaan.

Ze kreeg 2 kleinkinderen. Oppassen deed ze niet, maar ze hielp wel mee met het huishouden.

Na een akelige ziekte kwam er een einde aan haar leven. Ze leeft voort in de genen van Shanna, Dewi en Yara.

Ga door met wat zij het allerliefste zou willen: lachen, liefhebben en iets van je leven maken.