ruus

In Memoriam Truus Quant 23-02-2024

 Truus Quant  

Truus is geboren op 20 Juni 1946 en is opgegroeid in de Krankhoorn in een muzikale familie en was een van 10 kinderen. Doordat haar moeder Duits was, groeide zij op met Duitse muziek / Slagers. Truus wilde kapster worden, maar was nog te jong voor de kappersschool, daarom is ze toen gaan werken als interieurverzorgster in Bergen. Op 16 jarige leeftijd ontmoette zij Kees. Na een verkeringsperiode van 5 jaar, trouwde ze in 1966 met elkaar. De kinderen kwamen. Op 36 jarige leeftijd kreeg Truus een beroerte waardoor zij een verlamming aan haar rechterzijde kreeg. Na een periode in het ziekenhuis en revalidatiecentrum keerde zij weer terug naar haar gezin. Vanaf die tijd moest zij leren leven met een beperking. Dit moet een hele moeilijke tijd voor haar zijn geweest. Door haar beperking kreeg ze een aangepaste fiets met 3 wielen. Deze fiets was heel belangrijk voor haar, want deze fiets gaf haar vrijheid en maakte haar onafhankelijk. Na de scheiding is ze gaan wonen in de Willem Dekkerstraat. Ze heeft hier met veel plezier gewoond.

 Truus had vele hobby’s zoals handwerken, puzzelen, handwerken zingen, tv kijken en heeft zij 40 jaar gezongen bij D`CYMO. Truus was  een goed mens, positief, bescheiden en dankbaar voor kleine dingen. Een  pietje precies maar zeker ook kritisch. Ze dacht altijd goed om zichzelf. Truus was een lieve en trotse oma,  kleinkinderen wat een rijkdom. Dankzij hulp van vele lieve mensen om haar heen heeft zij altijd zelfstandig aan de WD ( Willemdekkerstraat) kunnen wonen. Samen met Anique haar dochter en hartsvriendin heeft ze veel leuke dingen gedaan, wat hebben ze veel gelachen. Truus deed altijd haar best om er te zijn, maar dit veranderde eind vorig jaar. Ze zat niet lekker in haar vel, had minder energie, geen honger en smaak. 24 Januari op de verjaardag van Anique belandde Truus in het ziekenhuis en die dag werd bekend dat ze ongeneeslijk ziek was. Truus was zwakker geworden en mede door haar handicap had zij  24 / 7 zorg nodig en kregen wij de keuze naar huis of het Hospice. Truus was vastbesloten dat ze naar het Hospice wilde want ze wilde ons niet belasten met haar zorg en in het Hospice was ze helemaal op haar plek met de juiste zorg en kennis in huis. Ze genoot van de goede zorgen van alle aandacht en bezoekjes van dierbaren. Ze vond het erg jammer dat haar niet langer was gegund. Vol bewondering,  hoe positief, dapper en moedig Truus  met haar laatste levensfase om ging.  Wij zijn dankbaar voor de mooie momenten samen, die ze ons nog heeft gegeven. Truus geloofde dat daarboven iets was… en we hopen dat het waar is… en dat zij daar boven al haar geliefde mensen die ze zo miste weer terugziet. Dankjewel dat je zo’n lieve moeder, schoonmoeder  en lieve trotse oma bent geweest.