Kapucijn Remmers is na een kort ziekbed overleden, we zijn dankbaar voor de tijd die we met hem hebben gehad.

Mag ik me even aan jullie voorstellen:

Mijn naam is Gerard Remmers. Ik ben pater kapucijn en woon sinds enkele jaren hier in Heerhugowaard in een appartement in het centrum. Hoe komt een kapucijn, die toch eigenlijk in een klooster thuishoort in Heerhugowaard terecht en nog wel alleen. Het is een heel verhaal en ik zal een korte samenvatting geven hoe dat gekomen is.

Ik ben ruim zeventig jaar geleden geboren in Velsen. Maar opgegroeid ben ik in IJmuiden. Na de katholieke basisschool ging ik naar de middelbare school, het Mendelcollege, in Haarlem. Toen ging je nog naar een katholieke middelbare school al was er een openbare en een christelijke school bij ons in de buurt. Na de middelbare school ben ik sociale geografie gaan studeren in Amsterdam. In die tijd ben ik steeds meer actief geworden binnen de parochie van IJmuiden. In die tijd werd de parochie bediend door kapucijnen die op de pastorie woonden samen met een paar zusters Franciscanessen. Ik kwam veel op de pastorie en hun wijze van leven sprak mij erg aan. Na de voltooiing van mijn studie ben ik bij de kapucijnen ingetreden. Noviciaat in Amsterdam, theologiestudie in Tilburg. Pastoor in Breda en later heel veel jaren in Nijmegen. Altijd gewoond in communiteiten van de kapucijnen.

Toen ik in Nijmegen pastoor was, werd ik gekozen in het Nederlandse bestuur van de kapucijnen. Het bleek toen noodzakelijk dat ik zou verhuizen naar Babberich. We hadden daar een klein huis dat we nog niet wilden opgeven. Maar er moesten mensen gaan wonen. Ik heb daar met veel plezier een aantal jaren gewoond en werkte intussen als pastor in, de steeds groter wordende parochie, van Zevenaar. Op het laatst hadden we dertien kerkgebouwen binnen de parochie. Maar zoals het gaat met alle religieuze communiteiten, zo ging het ook met die van ons in Babberich. We werden steeds kleiner. Op het laatst woonden we nog met twee broeders in een veel te groot huis. We wilden graag in de buurt van Zevenaar blijven wonen, ik had daar nog mijn werk. We hebben toen alle twee een huis gevonden.

Maar……. Op een kwade dag bleek mijn medebroeder dood op bed te liggen. En er werd besloten dat negen van de dertien kerken in onze parochie zouden gaan sluiten. Daarmee zou mijn werk ook beëindigd worden. Er was toen niet zo heel veel meer wat mij aan Zevenaar bond. Wel natuurlijk de vele mensen die ik in de loop van de jaren had leren kennen. Maar ik ben toen eens gaan denken. Wat wil ik eigenlijk met de rest van mijn leven, hoe lang of hoe kort dat ook mag zijn. Naaste familie heb ik niet dus daar hoefde ik geen rekening mee te houden.

Op de een of andere manier kwam Noord-Holland weer naar boven. Ik heb hier in de omgeving, ook in Heerhugowaard, nog oude vrienden van vroeger wonen. Ik wilde graag in een plaats wonen die een station heeft en voldoende voorzieningen en nog redelijk betaalbare woningen. Toen bleven er eigenlijk maar twee plaatsen over: Schagen en Heerhugowaard. Wel het is Heerhugowaard geworden. Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Ik vind het een plaats met vriendelijke mensen die mooi ruim opgezet is. Het is hier goed wandelen en fietsen. Kortom ik heb het hier prima naar mijn zin. Na een gesprek met de bisschop ben ik me ook kerkelijk gaan inzetten.

Toen pastoor Tilma ziek werd is mij gevraagd om voor hem waar te nemen. Eerst in de Vijfhoek een nu ook in Tuitjenhorn. Als alles goed gaat kan ik misschien nog een paar jaar mijn diensten aanbieden.
Nu weten jullie een beetje wie ik ben als je me in de kerk of elders ontmoet.

Met vriendelijke groet,

Gerard Remmers, kapucijn.