arco

Marco, hoe gaat het met je? Ja,goed hoor. Jarenlange uitspraak van deze dappere man, vader, zoon, broer en oom. Jij was een baby van een paar weken oud toen jij in de armen van twee liefdevolle ouders; vader Piet en moeder Greet terecht kwam. Drie  jaar later ging je terug naar Brazilie om je broertje Alex en zusje Wilma op te halen. Wat was jij enorm trots en nam jij je taak als grote broer meteen serieus. De eerste paar jaar na terugkomst uit Brazilië heb je een paar jaar in België gewoond. Een hele mooie tijd waar jij als drie jarig jongetje Vlaams leerde spreken.  Als puber had je het niet altijd even makkelijk en wist je ook niet wat je wilde worden maar uiteindelijk heb jij je koksopleiding afgerond en ging je meteen werken bij Daalimpex. Dat was je grote droom, net zo worden als papa. Ook werkte je graag bij ome Cor samen met je twee neven Ard en Martin op het land. Je voelde je helemaal thuis bij ome Cor en tante Annie. Je vrienden waren heel belangrijk voor je en je genoot volop met hen.

In 2004 werd je ziek, een alvleesklierontsteking. Dit ziekteverloop was heel ernstig en er is meerdere keren afscheid van je genomen maar gelukkig overwon je deze ziekte.

Je leerde Patricia in 2009 kennen en jullie kregen twee prachtige dochters Marianna & Melissa. Een geweldige vader was je voor je twee meiden maar ook voor je bonusdochter Vitoria. Zo trots en blij als je was met de meiden, zij waren alles voor jou. In 2017 werd je weer ziek, nu definitief, en weer moest je vechten. Je hebt het met veel moed gedaan.

Dapper ging je ervoor, en je genoot  samen met je moeder van  de dierbare momenten die jullie  hebben gehad,  van al die keren dat je thuis langs kwam om even te kletsen aan de keukentafel. Als er aan je gevraagd werd, wat wil je nog? Dan zei jij: mooi met elkaar zitten en een biertje erbij. Daar genoot jij enorm van en dat was genoeg. Je reis begon in Brazilië en is er geëindigd. De cirkel is rond…  Wij zijn trots op je, bedankt voor alles wat je voor ons hebt betekend.