ns Wessels-Kruijer

Ans werd geboren op 8 december 1945 als oudste dochter, er was al een pleegzoon en later kreeg ze nog een zusje, op jonge leeftijd liep ze een schedelbasisfactuur op, waarvan de gevolgen haar hele leven hebben doorgewerkt, tot haar 16^e verliep alles redelijk normaal tot ze haar eerste epileptische aanval kreeg, en hierna volgde er nog vele. Rond die tijd ontmoete ze Jan Wessels, na een knipperlichtrelatie werd het toch serieus en trouwde in 1964, hun 2 kinderen werden geboren, als gezin zijn er veel  mooie reizen gemaakt en rond de trouwdag een weekendje centerparcs,  Wat was  u trots op al uw kleinkinderen en op je 66 kreeg u uw eerste achterkleinkind en wat kon u ontzettend lachten tot tranen aan toe. in 2000 veranderde er veel, na een grote aanval liet u geheugen u in de steek, ondanks alles klaagde u nooi,t u genoot van alle mooie dingen, na een val in de keuken ging u revalideren in Magnushof, na 5 weken naar huis, het bleek dat u daar corona had opgelopen en moest u weer worden opgenomen, vanaf dat moment ging het bergafwaarts, u wilde graag nog bediend en dat moment was heel speciaal, u maakte een kruisje en bad het hele onze Vader mee. Op 16 januari ben u rustig heen gegaan, geen strijd en geen pijn meer , moge zij rusten in vrede

acoba Dekker-Bleeker

Coba is geboren in de Sloeierd in Waarland op 20 juli 1925, haar moeder overleed na de geboorte van het 9^e kind toen Coba 6 jaar was, haar vader hertrouwde en er kwamen nog 7 kinderen bij, als oudste dochter moest ze altijd  hard werken, zo was dat in die tijd. In Kalverdijk ontmoette ze Gert Dekker ze trouwden en runden een fietsenzaak, ze kregen 5 kinderen waarvan het  vierde kindje dood werd geboren, doordat ze reuma had kon ze niet altijd zelf voor de kinderen zorgen. Daarom was er veel hulp in huis of de kinderen werden uit logeren gestuurd. Nadat de winkel was verkocht verhuisden ze naar de Flint, later naar een aanleunwoning , Gert overleed in 2008, in 2014  verhuisde Coba naar een appartement in het st, jozefpark, ze hield van spelletjes doen en van handwerken, eigenlijk van heel veel dingen. Na een herseninfarct overleed ze op 9 januari , op de dag dat haar jongste achterkleinkind werd geboren, ze is 95 geworden en heeft het leven ruimschoots doorgegeven.

Deze video is tot 01-02-2020 beschikbaar op YouTube. De familie heeft een kopie ontvangen mocht u deze terug willen kijken.

nnie Kruijer – Roozendaal

Annie is op t Rijpje geboren op 4 mei 1927 als vierde in de rij van 13 kinderen , als 1 van de oudste was het aanpakken geblazen, meer dan de lagere school en de 7^e klas zat er niet in  ondanks dat ze goed kon leren, ze groeide op in een warm gezin waar ook altijd veel aanloop was, natuurlijk was er ook droefenis door een veel te vroeg gestorven vader en broertje Jan. In 1952 is ze getrouwd met Tinus en ging aan de Sportlaan wonen, hier zijn alle 7 kinderen geboren, die hadden allemaal een hele gelukkige jeugd , waar veel kon en altijd aanloop was,  iedereen kan het goed met elkaar hebben en er waren menige familieweekenden , toen Annie niet meer meekon , startte de weekenden altijd bij haar met koffie en gebak. De zondagmiddag was altijd de vaste bezoekdag en als het even kon was iedereen van het gezin daar om de koffie, soms gevolgd door een borrel. Annie was de stille motor achter Tinus, zeker in de tijd van het ahoj, een drukke baan voor hem , maar Annie hield het gezin draaiende en hielp Tinus ook nog met het ahoj. Ze was dol op de kleinkinderen, deze waren ook nooit te veel en sinterklaas werd ook altijd uitgebreid gevierd met vele cadeaus voor de kleintjes. In 1995 zijn ze verhuisd naar de Kerksloot en nadat Tinus overleed ging ze naar het st jozefpark, de laatste 2 jaar woonde ze, nadat ze haar been brak in Magnushof, niet altijd gemakkelijk, maar klagen kwam niet in haar woordenboek voor, Sterven voegt nooit, zeker niet als het je eigen moeder is, maar ze heeft een mooi leven gehad, weliswaar met hard werken, maar ook heel rijk van wat het haar en ons allemaal gebracht heeft.

acoba Kleef-Wenning

12 december overleed Coba Kleef-Wenning  op 92 jarige leeftijd, geboren 3 november te Hemelen, Gaasterland, als 6^e van de 7, haar ouders verhuisden naar Heerhugowaard waar ze opgroeide. Na de lagere school ging ze op les om kleding te leren maken, dagelijks ging ze naar een ander adres om kleding te maken of herstellen. Op haar 24^ste trouwde ze met Jan en ging wonen op Burgerbrug waar ze 6 kinderen kregen.

Ze heeft ontzettend veel werk gedaan , als er soms wat was zei ze: kom op van werken gaat niemand dood. Naast haar harde werk thuis heeft ze ook jaren lang directie wagens schoongemaakt,

In 2004 verhuisde ze naar een aanleunwoning van het st, Jozefpark, waar ze met heel veel plezier woonde, ze hield van klaverjassen en gezelligheid. Toen in 2020 alles op slot ging was dat heel moeilijk voor haar, nergens meer naar toe, maar ze bleef positief en wilde graag verder leven, maar het lijfje takelde langzaam af en ze had ook wel zoiets van , het is goed zo, Me kinderen staan allemaal op eigen benen en die redden het ook wel, ze hield tot het eind de regie in handen, in het bijzijn van haar meiden is ze rustig ingeslapen, Het is goed zo.

ls Duinmaijer-Bruin

Bijna een jaar lang…verdriet, leegte en trots.

Deze woorden: verdriet, leegte en trots.. nemen we voor altijd met ons mee. Trots omdat Els zoveel voor iedereen heeft betekend. Trots om wie ze was en ook omdat wij met trots aan haar kunnen terugdenken, ze stond volop in het leven en bruiste van de energie. Els was een fantastische vrouw, lieve moeder en een superlieve oma. In het gezin was ze de motor. Ze hield van verzorgen en ze zorgde ervoor dat iedereen het naar zijn zin had. Altijd wist ze welke plek ze moest innemen. Niet te opdringerig, lief, begripvol, geïnteresseerd, attent, wilde een ander niet tot last zijn en zij was een luisterend oor. Iedereen kon bij haar terecht. Als iedereen zo was , zag de wereld er prachtig uit.

Maar het gemis, verdriet en de leegte is ook al bijna een jaar voelbaar. We missen het samen zijn dat zo, gewoon, leek te zijn. Verdriet omdat ze zo wordt gemist door ons allemaal, en wat zal ze ons missen…

Els mist dat er het afgelopen jaar twee kleinkinderen zijn geboren, wat zal ze trots zijn op de mannetjes Jake en Jens, ze heeft de jongens nooit kunnen vasthouden , verwennen en kunnen knuffelen.

Wat was ze trots op iedereen, ze was trots op haar huis en genoot intens van het leven, ze haalde plezier uit het leven, ze was ook supertrots op haar Bed&Breakfast  kamers. Zelfs in het gastenboek staan mooie herinneringen hoe Els gezien werd.

Een jaar lang tikt de klok gewoon maar door… Elke dag denken we aan Els. Ze denkt vast ook aan ons. Zo blijven we voor altijd bij elkaar!

iek ( Klaas) Kaandorp

Op 29 december ben je als tweede in het gezin Kaandorp geboren, je kwam in een ondernemende familie waarin je je steentje flink heb bijgedragen. Je kon prachtige verhalen vertellen over de tijd dat je klein was, kloeten, koeien melken, werken op het land en in de bakkerij.  Je spotte Luus tijdens het venten en op de Enigburger kermis volgde de eerst zoen. Er werd getrouwd en een winkel geopend, samen met broer Cor, later breidden jullie uit en werd de Vivo de eerste dorpskruidenier in Tuitjenhorn. Er werden 2 prachtige meiden geboren en op zondagmiddag waren er uitjes met de auto , naar Johanneshof, het strand of het bos. De overstap van Vivo naar S en K werd gemaakt, de afkorting werd al snel Snelle Klaas, geen gemakkelijke tijd wegens concurentie, maar je haalde je plezier uit het werken met de meiden en je klanten, langs de weg kon je door als Psycholoog, huisarts, veearts of wat voor hulpverlener dan ook. Later toen de Vezo kwam heb je daar nog een aantal jaren gewerkt .De meiden kregen verkering en daar stond je altijd klaar voor, zoals ook later voor de kleinkinderen veel aandacht was. Aan de dorpsstraat was altijd iedereen welkom. 3 jaar terug kreeg je de ziekte van Kalher ,je hebt alles aangegrepen totdat de plank met mogelijkheden in april leeg was, er volgde nog een mooie zomer met veel hoogtepunten en mooie gesprekken. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, de tijd van gaan is op 24 september 2020 gekomen.

oop van derVliet

Joop, onze vaste collectant, aan de Mariakant, een hartelijke blik naar iedere bekende parochiaan. Joop werd geboren op 28 april 1937 in Sint Maarten als jongste van de 10. Moeilijke  tijden, de dertiger jaren crisis en toen Joops vader  overleed werd het nog moeilijker. Alles draaiende houden met de opbrengst van maar vier hectare. Op Joop heeft dit diepe sporen nagelaten. Met behulp van de broers en zussen kreeg het akkerbouw bedrijf in de loop van tijd toch een betere vorm. Joop vond zijn liefde in de vorm van Ria Huiberts, ze trouwden in 1964 en  Gonnie, Co en Mariska kwamen. Zakelijk ging het beter, maar die jeugd was niet uit te wissen. Een tamelijk wispelturig karakter en eeuwige besluiteloosheid zijn voor iemands omgeving wel eens vervelend, maar voor jezelf misschien nog wel het meest. Vakanties  was niet aan hem besteed. Wel  kon je Joop een groot genoegen doen door hem op de zondagmiddag met zijn vrouw en dochter bij de Goudvis op een biertje en een patatje  te laten trakteren. Zo kan het dus ook zijn. Na een kort ziekbed is hij op 30 juli 2020 onverwacht overleden.  We hopen en bidden dat er een compromisloze hereniging met zijn geliefde moeder mag plaatsvinden.

nnie Klaver- Tol

Annie’s moeder stierf al 8 maanden na haar geboorte. Ze werd thuis gehaald bij haar tante en ooms en werd verwend. Maar zonder moeder opgroeien is een missende bouwsteen. In de oorlog ontmoette ze haar grote liefde. Ze trouwden en woonden in Tuitjenhorn. Door hard werken konden ze de eindjes aan elkaar knopen. De 7 kinderen kwamen en ze gingen wonen in de Stolpen met  het bordje Simmer Frei op het huis. Ze konden daardoor een wasmachine kopen en een auto. Belangrijk want de kinderen gingen sporten op landelijk hoog niveau.  Een mooie tijd voor Annie. Op de camping in Garderen hebben ze een geweldige tijd  beleefd, veel vrienden om hen heen. Dit kon ook niet anders want ze teutte tegen een ieder aan die ze tegenkwam. Na het overlijden van haar man verhuisde ze naar het St. Jozefpark. Haar gezondheid ging langzaam achteruit en ze had steeds meer verzorging nodig. In Nieuwe Niedorp was ze beter op haar plaats , tussen de mensen en lieve zusters. Het einde ging  snel, het lichaam was op en rustig is ze gestorven met haar geliefde kroost aan haar zijde. Dankbaar zijn ze voor de door haar doorgegeven  mooie eigenschappen. Doorzettingsvermogen, respect en positiviteit.

aarten Bleeker

In café de Vriendschap werd Maarten op 25 maart 1925 geboren. Hij groeide op in een gezin met 5 kinderen. Zijn vader overleed toen hij 4 was. Moeder hertrouwde en had veel werk aan het café met kruidenierswinkel. Als 14 jarige stond Maarten achter het buffet, dus de eerste borrel ging er al vroeg in. Tijdens de oorlog lag de zaal in het café vol met Duitsers, als Maarten koeien ging melken moest hij door de zaal om het licht aan te doen die de Duitsers eruit hadden gehaald. Daarna naar  Indonesië,dienen voor het vaderland. Op een keer ging hij niet mee op patrouille omdat hij een brief aan het schrijven was, dit was zijn redding geweest want de patrouille kwam niet levend  terug. Bij thuiskomst ontmoette hij Marie Kruijer en ze trouwden in 1952. Er kwamen 8 kinderen. Hij leerde ze allemaal tellen in het  Maleis.  Maarten heeft gewerkt bij  Pieter Borst, van Gelder en Smitschips. Na zijn pensionering ging hij iedere week  biljarten in de Vriendschap en vaak samen wandelen met Marie. Ook ging hij  met Ad fietsen en dan opsteken bij zijn kleinkinderen in het Trefpunt. Na het overlijden van Marie ging zijn gezondheid achteruit en verhuisde hij naar het Parkhuis. De laatste jaren zong hij veel liedjes, vooral Indonesische liedjes, zijn borreltje erbij. Maarten Trimi Kasih Banyak (heel erg bedankt).

nna Kruijer-Roozendaal

Mevrouw Anna Kruijer-Roozendaal wordt herdacht in de Allerzielenviering op dinsdag 2 november 2021. Tijdens deze viering wordt over haar een kort in memoriam voorgelezen. Daarna wordt dit in memoriam hieronder geplaatst.

ed Kruijer

Ted werd geboren op 26 januari 1934 in Kalverdijk. Hij was de 5de van de 10 kinderen. Hij verloor al vroeg zijn vader en samen met zijn broers moest hij het bedrijf overnemen. Op zijn 15e kon hij al mee doen in het eerste van Hollandia T. Zijn vader vond hem er te licht voor. 20 jaar speelde hij in de voorhoede, daarna de veteranen, keepers training, bestuurlijke functies en erelid. Tijdens zijn diensttijd in Den Helder ging hij woensdag op de fiets  “zagen”  bij Riet. Zijn beroep werd metselaar. Ze trouwden en kregen vijf kinderen waarmee ze veel ondernamen. Schagermarkt,  Chinees, strand klimduin midgetgolven. Ted hield erg van de gezelligheid zoals  nazitten in de kantine, zondag middagen met familie. Met 58 jaar ging Ted in de vut. Tijd voor mooie reizen. Samen fietsen, de volkstuin de kippen en zijn kassie. Ted was a technisch. Riet  maakte de snoertjes, maar Ted mocht als eerste de stekker in het stopcontact steken. Zijn kleinkinderen waren alles voor hem. Van spelletjes, spoken, kaarten tot voetballen. Hij was overal voor in maar liet ze nooit winnen. Na 60 jaar huwelijk waarin  Riet zijn alles was en ze altijd alles samen deden, was hij teveel in de war. In de morgen  van  Eerste Kerstdag  is Ted ingeslapen.

uk Kruijer

27 november afgelopen jaar overleed Puk Kruijer op 92 jarige leeftijd. Als hij het zelf had kunnen zeggen zou hij gezegd hebben “’t is mooi weest”. Het begon op 4 juni 1927. Als nummertje 3 van de 11 in een tuindersgezin op de Koorndijk. Hij groeide op als een klein jochie, vandaar de naam Puk. Er waren al teveel tuinders in het gezin, dus Puk werd vertegenwoordiger bij de LTB en verkocht zoals hij altijd zei: “rommel om de troep mee dood te spuiten”. Hij trouwde op zijn 31^ste met Bets en ze kregen zeven kinderen. Hij was geen vader die zondags het vlees snijdt, maar een vader die actief bij het huishouden en opvoeden was betrokken. Zorgzaam en bezorgd. Het was een doening mannetje, biljartclub, begeleider bij Hollandia T, dagjes uit met de oudjes, zingen in het kerkkoor, klaverjassen en de tuin waarmee hij iedereen van groenten voorzag.  Toen iedereen de deur uit was en hij samen met Bets trots en heerlijk woonde aan de Dorpsstraat was de rust vaak nog ver te zoeken. Vele bezoekjes, vooral als het eten toch al op tafel stond, Sinterklaasfeesten, Kerst, zelfs kamperen in de tuin, knalharde rockmuziek uit de boet, trampoline in de tuin. Alles kon. Dementie kreeg helaas de overhand maar na een lang en mooi leven van 92 jaar was,  ’t mooi weest!

laas Kruijer

Klaas Kruijer kwam uit een sterk geslacht, gestart door Piet Kruijer en Guurtje Blankendaal. Hij heeft de respectabele leeftijd van 88 jaar bereikt. Van die 88 jaar is hij bijna 62 jaar getrouwd geweest met Ida Roozendaal. Hij was een zeer sociale man, was betrokken bij de opstartfase van wat nu nog steeds de hardloopronde van Tuitjenhorn is, en de Kerst klaverjasdrive. Ook bij de Aftrap is hij ruim 45 jaar betrokken geweest als administrateur. Bij Hollandia T heeft hij meer dan 25 jaar de jeugd begeleid en hij was meer dan 50 jaar een trouw lid van het Caecilia koor. De zorg voor zijn gezin is altijd belangrijk voor hem geweest, dit heeft hem destijds doen kiezen voor een vaste baan bij het gasbedrijf waardoor hij geen nachtdiensten meer had. Met zijn volkstuintje zorgde hij niet alleen voor het eten op tafel toen de kinderen klein waren maar ook toen ze al lang en breed het huis uit waren. Nooit gingen we de deur uit zonder groenten voor de komende week. Klaas, we zijn dankbaar en blij jou als man en vader te hebben gehad, we zijn net zo trots op jou als jij op ons bent geweest. Dank je wel voor alles wat je ons hebt gebracht, we hebben van je gehouden en van je genoten.

aura Driesse- Stoop

Laura is geboren op 5 april 1928 te Harenkarspel Ze was het 4e kind van de 13 en had het niet gemakkelijk thuis; er moesten vele monden gevoed worden en er was veel werk te doen. Op 25 jarige leeftijd trouwde ze en samen kregen zij 10 kinderen. Ook dit was niet altijd makkelijk voor haar. Vanaf een heel klein huisje aan de Dorpsstraat, uiteindelijk naar de Stiegerstraat, een huis met een douche, wat een luxe!! Haar kinderen hebben allemaal hele goede herinneringen aan hun jeugd, zo zorgde ze er altijd voor dat zij er keurig verzorgd uitzagen, om de beurt nam ze twee kinderen mee naar de stad voor nieuwe kleren. Een vriend of vriendin kon altijd blijven eten en slapen. Toen de kinderen het huis hadden verlaten, gingen Ton en Laura vaak te vissen en kwamen ze thuis met vele prijzen, kado’s voor de uitzet. Ze hield van zingen. Samen zingen en plaatjes draaien. Ze ging naar een zanggroep en op volksdansen. Met de verhuizing naar het Jozefpark was ze heel blij. 10 kinderen, 32 klein- en 17 achterkleinkinderen, haar trots, ze vergat ook nooit een verjaardag. Na het overlijden van haar oudste dochter Rina ging het niet goed meer met haar, longontstekingen, was ze op en had geen kracht meer om verder te leven. Op 5 okt overleed ze op 91 jarige leeftijd. T gemis is groot.

oba Molenaar- Dekker

Coba  werd geboren op 30 maart 1932 in Obdam. Al op jonge leeftijd ging ze mee naar het land. Later werkte ze in de huishouding, en In haar vrije tijd was ze bestuurlijk actief en speelde ze handbal. Coba had veel vriendinnen Ze ontmoette Jaap. Samen werkten ze vaak in cafés. Dit was een basis voor een goede relatie en huwelijk. Op 4 januari 1964 trouwden ze. De kinderen kwamen, en haar werkzaamheden binnen het bedrijf vulde haar tijd. Ook was ze  bejaardenhulp. In de bollentijd was het goed voor elkaar bij  Coba, Ze stond bekend als lief en zorgzaam. Jaap zei vaak: de Koningin kan niet lekkerder eten! Ze ging op volleybal, en  kon enorm genieten van haar kaarters rondjes. De kleinkinderen kwamen. Wat was ze blij.  Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Coba was trots op alles wat ze samen hebben opgebouwd.  Trots op haar man, kinderen en kleinkinderen die haar later tijdens haar ziekte van Alzheimer, zoveel mogelijk probeerden te ondersteunen. Eén week heeft ze kunnen wonen in het Sint Jozefpark. Op  4 oktober is ze rustig en vredig ingeslapen. Haar kinderen zijn er trots op dat zij hun moeder was, zij en Jaap  hebben hen zoveel gegeven, waardoor zij zijn geworden zoals ze nu zijn. Zij stond  altijd naast hen. Rust zacht het is goed zo.

iny van Grieken-Boersen

Tiny is geboren op 1 april 1935 te Zijpe, ze was drie jaar toen haar moeder overleed. Haar vader had een bakkerij en er kwamen verschillende hulpen om de boel draaiende te houden. De laatste was een nicht van haar moeder en daar trouwde hun vader mee. Er was weer een moeder voor het gezin.

Na de lagere school ging ze moeder helpen en één dag in de week in de huishouding. In 1956 trouwde ze met haar grote liefde Wim van Grieken en gingen ze wonen in Obdam. Later verhuisden ze naar Zwijndrecht voor Wim zijn werk. Een zwarte bladzijde in hun leven was dat ze geen kinderen konden krijgen.

Tiny hield van lezen en borduren. Ook was ze een dametje, altijd verzorgd en zonder lippenstift ging  ze vast de deur niet uit. Wim en Tiny  hadden samen een goed leven, mooie reizen hebben ze gemaakt en de grootste reis was  naar Nieuw-Zeeland.

In 2000 overleed Wim en moest ze alleen verder. Tiny kreeg ook last van ongemakken en moest vaak naar het ziekenhuis. Na 49 jaar nam ze het besluit om naar Tuitjenhorn te verhuizen, dichter bij de familie. Daar heeft ze nog zeven mooie jaren gehad.  Ze kreeg lymfklierkanker, werd hiervoor behandeld en ze wilde graag nog wat langer blijven. Ze heeft er alles voor gedaan maar na complicaties is Tiny rustig en kalm ingeslapen in het bijzijn van beide families.

We konden heel ver met je meegaan, maar het laatste stukje moest je alleen gaan.

oek Entes-Karsten

Overleden op maandag 9 september op 79-jarige leeftijd. Loek was de een- na- jongste  van een groot gezin. Ze was van huis uit gewend om de handen uit de mouwen te steken en dat heeft ze haar hele leven gedaan. Nergens te beroerd voor. Hard werken op het tuindersbedrijf en het gezin draaiende houden. Zij zorgde ervoor dat alles op rolletjes liep en dat de kinderen er altijd netjes bijliepen. Heel veel kleding heeft Loek dan ook genaaid en gebreid. In de familie Karsten heeft ze veel hulp verleend bij ziek en zeer. Dat deed ze gewoon.

Net als op de kleinkinderen passen en dan samen spelletjes doen en lekker spelen op het pad. De kleinkinderen hebben daar hele fijne herinneringen aan. Loek had een ijzersterk uithoudingsvermogen en een sterk karakter.
Daarom deed ze op latere leeftijd nog steeds gymen, zwemmen en wandelen.

Loek was bij velen geliefd, altijd zin en tijd voor een praatje in haar favoriete West-Friese taal. De weekendjes weg en de familie avonden zullen nooit meer hetzelfde zijn. Maar zoals ze zelf zei:

Het is jammer, maar ik heb een mooi leven gehad.

iens Kuilboer-Ooijevaar

Giens  is geboren op 16 februari 1928 in Warmenhuizen. Toen ze vijf jaar was overleed haar moeder. Haar vader begon een manufacturenzaak aan de Dorpsstraat.  Op een bruiloft ontmoette ze Willem Kuilboer. In 1949 trouwden ze en samen kregen ze vier kinderen. Later nog twaalf kleinkinderen en achttien achterkleinkinderen. Ze maakte alle kleding bijna zelf, breien en naaien, maar haar grootste hobby waren haar bloemen – en planten en ze hield van rijmen- en gedichten maken.

Haar man overleed op zijn 50^e en dat had veel impact op het gezin. Dit waren zware jaren voor Gien. Later leerde ze Tinus kennen en daar heeft ze nog 27 mooie jaren mee gedeeld. Ze hield erg van de gezelligheid met haar zussen en broer of  een dagje te gast bij Truus en eten bij Eric en Mariette. Ze had een speciale band met kleindochter Meike.

Op haar 89 kreeg ze een melanoom, daar is ze twee jaar voor behandeld, totdat ze ook uitzaaiingen kreeg in haar hoofd. De laatste weken met alle kinderen, familie en bekenden, waren emotioneel, ontroerend en hartverwarmend, ze verloor haar droge humor niet. Voor altijd in ons hart.

da Dekker- Bommer

Ida is de jongste van tien kinderen. Ze ging in Warmenhuizen naar school bij de nonnen en ze heeft later op de naaischool gezeten. Ina kon prachtig naaien.

Ze leerde haar man Cees kennen  en ze trouwden. Ze gingen wonen aan het Are end, alles was altijd netjes en op zaterdag het straatje schoon. Elize werd geboren en daarna kleine Jan, die tot hun verdriet op twee en halfjarige  jarige leeftijd om het leven kwam.

Daarna kwam er weer een Jan. Thuis was het altijd gezellig, iedereen was altijd welkom, samen in het keukentje wat al snel blauw stond van de rook.

De kinderen trouwden en ze kreeg  twee kleinkinderen en later twee achterkleinkinderen waar ze heel trots op was. In 1996 verhuisden ze naar de Bogtmanweg naar een aanleunwoning en zoon Jan ging nu wonen aan het Are end. Drie jaar terug overleed haar man, waar ze veel verdriet van had.

Ze had moeite met ouder worden, de regie uit handen geven viel haar zwaar. Op 19 juni werd ze naar Magnushof overgebracht om aan te sterken, maar daar ging het per dag onverwacht slechter en is ze op 23 juni vredig gestorven.

Rust zacht en doe pap en are Jan de groeten.

re Ligthart- Stam

Geboren op 10 februari 1931 in het Waarland. Ze kon goed leren maar door de situatie thuis besloot ze haar moeder te helpen in de huishouding. Ze ging nog wel naar de naaischool. Trots vertelde ze dat ze  zelfs zeven trouwjurken heeft  genaaid.

In 1957 ontmoete ze haar man Sam en na vijf jaar trouwden ze en samen kregen ze twee kinderen. Een rode draad door haar leven was het zorgen voor anderen o.a het  helpen bij de Welfare met handwerken iedere dinsdagmiddag in het St Jozefpark. Ze kreeg daar een onderscheiding voor, 30 jaar vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis.

Kaarten vond ze altijd geweldig, eerst met vrienden thuis en later in het AHOJ.

Langzaam aan begon ze wat dingen  te vergeten en ze verhuisden naar het St Jozefpark. Ze voelde zich daar meteen thuis. Na het overlijden van haar man was het moeilijk voor haar, maar ze hield zich groot voor de kinderen. Ze wilde nog graag een keer met haar kinderen naar Lourdes,  om dat aan hen te laten zien. Het werd een bijzondere reis.

De laatste vier weken wilde ze niet graag alleen zijn en steeds is er één van de kinderen bij haar geweest. Ze verloor haar humor en geduld niet, ze had het lot geaccepteerd en moedig gedragen. Op 6 mei is ze overleden.